..και να σου εγώ 2:30 η ώρα στάση Συγγρού-Φιξ να περιμένω λεωφορείο. Απεργία ταξί. Δεν ήθελαν να μ'αφήσουν να περιμένω μόνη. Είδα και μια κυρία δίπλα - ψιλο-νορμάλ φαινότανε- οπότε διαβεβαίωσα τη φίλη μου ότι θα ήταν όλα μια χαρά. Φυσικά και θα ήταν. Τί θα μπορούσε να συμβεί άλλωστε 2:30 η ώρα το ξημέρωμα καθημερινής Ιουλίου στη...

Read More

8:00 νταν  Ξεκινάω απ’το σπίτι. Έχω κοιμηθεί ελάχιστα. Λίγο η ζέστη, λίγο η ανησυχία. Είχα ραντεβού για δουλειά σήμερα. 8:30 Έχω φτάσει ήδη Ομόνοια και περιμένω το μετρό για Πανεπιστήμιο. Κατεβαίνω στάση Πανεπιστήμιο ενώ πηγαίνω σε ραντεβού για δουλειά. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιώ περισσότερο από ποτέ ότι περνάω στην δεύτερη φάση. Tη δεύτερη "μεγάλη αλλαγή". Ζέστη έχει....

Read More

Καθόμασταν στο μπαλκόνι. Τρώγαμε, πίναμε, γελούσαμε, μέχρι που ακούστηκε διάλογος τύπου «Καφές και Τσιγάρα» Τζάρμους και πέσαμε στα πατώματα.. Εγώ: Πωω, μου τελειώνει και το λιποζάν κεράσι.. Εκείνη: Και..; Εγώ: ..ράσι. Εκείνη: Ναι, και; Εγώ: ..ράσι σου λέω! Με τα πολλά κατάλαβα ότι εννοούσε «και» με ‘αι’. Εντάξει, λάθος μου, με ‘ε’ κατάλαβα. Να, γι’αυτό μ’αρέσει ο γραπτός...

Read More

Αδικία μεγάλη ν’ αρρωσταίνεις καλοκαίρι. Αλλά εδώ που τα λέμε ποιο καλοκαίρι; Υγρασία, ψιλόβροχο όποτε το θυμάται, και ζέστες..εντάξει δεν είναι και για μπάνιο.  «Εσύ πάντα έτσι λες. Αφού κρυώνεις με το παραμικρό!», αλήθεια λένε. Σήμερα ήμουν με το τζιν μπουφάν κι οι άλλοι με τα κοντομάνικα. «Είμαι άρρωστη ρε!». Τις αγαπώ τις δικαιολογίες όταν έχουν βάση. Μ’ένα...

Read More