Τους είδαν σε ένα καφέ να χαμογελούν ο ένας στον άλλον. Δεν πίστεψε κανένας στα αθώα χαμόγελά τους. Στην αρχή όλοι αναρωτιούνταν τι και πώς. Τι συνέβαινε; Από πότε; Μέχρι πότε; Γιατί αυτοί; Γιατί τώρα; Με ποιο στόχο; Από που κι ως που; Ήταν όντως απαράδεκτο. Να μην έχει αναφερθεί τίποτα πουθενά! Μα δεν σκέφτονταν τίποτα; Δεν ήταν...

Read More

Δεν ήξεραν πότε να περιμένουν. Αυτό πάντα στοίχιζε τόσο πολύ και στους δύο. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν, απλώς δεν ήξεραν. Δεν ήξεραν πότε να περιμένουν να πουν το πρώτο "σ'αγαπώ" και πότε το "τελειώσαμε". Οπότε τα έλεγαν όλα μαζί και χωριστά. Μπερδεύονταν οι φράσεις που αιωρούνταν στο μυαλό τους και έβγαιναν έτσι μπερδεμένες σαν κουβάρια απ'το στόμα...

Read More

Έπιασε την κιθάρα. Δεν ήξερε πώς να της φερθεί τι να την κάνει. Κάθισε στην καρέκλα. Δεν έτρεμε, είχε παγώσει απλώς. Προσπάθησε να ξεκινήσει να παίζει. Την χάιδεψε. Μόνο αυτό κατάφερε να κάνει, να της προσφέρει ένα χάδι. Και τι γλυκό χάδι, αν το έβλεπες θα έτρεμες κι εσύ! Δεν μπορούσε να παίξει, δεν μπορούσε. Του έλειπε κάτι....

Read More

Κατέβαινε τη σκάλα. Επί τρία χρόνια της αρκούσε αυτή η ίδια νωχελική κίνηση.. Να κατεβαίνει αργά τη σκάλα χαϊδεύοντας με ένα βελούδινο βυσσινί πανί την κουπαστή. Κοίταζε μόνο την πορεία του χεριού της. Κάθε φορά ήταν σαν να την μάθαινε από την αρχή, σαν να μην ήξερε που θα καταλήξει. Τα σκαλοπάτια της φαίνονταν ευθεία, τόσο τα αγνοούσε....

Read More

Το ρολόι έδειχνε 11 παρά κάτι. Εκείνος ίσα που μπορούσε να διακρίνει τον δείκτη της ώρας, για τα λεπτά ακριβώς ούτε λόγος. Τί τον ένοιαζε άλλωστε; όλη η μέρα είχε περάσει βασανιστικά αργά. Άναψε την πίπα του, πήρε μια γερή ρουφηξιά.. κι άλλη μία. Την άφησε στην αριστερή πλευρά του πιάνου και γύρισε με το δεξί χέρι άγαρμπα...

Read More

Πάει ήδη 4.Έκλεισε την μουσική. Τράβηξε ήρεμα την καρέκλα έξω και κάθησε. Με ακουμπησμένους τους αγκώνες στο τραπέζι και τα χέρια σταυρωμένα. Κοίταζε τα ποτήρια, τα πιάτα, τα χαρτιά, πεταμένες χαρτοπετσέτες, τους λεκέδες στο λευκό τραπεζομάντηλο.. κάτι τσόφλια από φυστίκια είχαν ξεφύγει από το τασάκι. Τα έσπρωξε ελαφρώς με το χέρι προς τα μέσα. Το χέρι της σταμάτησε...

Read More

"Ο εθισμός είναι δύσκολος στην διαχείριση. Ευτυχώς δεν τον γνωρίζω." Έτσι έλεγε πάντοτε. Δεν την ένοιαζε κιόλας, δεν είχε λόγο να την νοίαζει. Εθίζεσαι όταν θέλεις να ξεφύγεις από κάτι. Για να ξεκολλήσεις από κάτι.. Τότε κολλάς σε κάτι άλλο. Ο εθισμός είναι η συνέχεια ενός προηγούμενου εθισμού που πνέει τα λοίσθια. "Μην γίνεσαι γελοίος Πολ, γλυκιέ μου....

Read More

χαμέν-η πού σκατά είσαι; σε ψάχνω παντού το ξέρεις; έχω τρελαθεί. είμαι υπερβολική λες; μπορεί. αλλά ίσως να μην ήμουν αν δεν μου είχε γίνει εμμονή το να σε βρω. εδώ κι εκεί, σ'εκείνο το μέρος, στη στάση, στο μετρό, στο στενό δίπλα στο μέρος που συναντιόμασταν, στο μικρό καφέ σ'εκείνη τη γωνία. και μετά σε βρίσκω στα...

Read More

Πόσο λάθος βραδιά σήμερα.  Να ψάχνεις με τις ώρες να βρεις το reset και να μην υπάρχει. Ή να σου κρύβεται επίμονα. Bραδιά για ποτό. Όχι με φίλους, με εαυτό. Δύσκολες συναντήσεις, δύσκολες ώρες. Τις μεγάλες ώρες. Μέχρι να φτιαχτεί ένα από τα χαλασμένα της βραδιάς πάω να πάρω τον καπνό να κάνω ένα τσιγάρο περιμένοντας. Φτάνω, ανοίγω το συρτάρι με...

Read More

Και φτάνεις στο σημείο που δεν θες το ένα, δεν θες το άλλο «Ε, τότε τι θες;» «Δεν ξέρω καθόλου..» Είναι εκεί που λέμε στον άλλον «Άλλαξε!» επιτακτικά, με θαυμαστικό στο τέλος και «δεν σε θέλω έτσι», μην κάνεις αυτό, μην κάνεις εκείνο, «δεν μ’αρέσεις έτσι, δεν σε μπορώ». Και συγκεντρώνουμε  όλα τα «δεν θέλω» στο κεφάλι μας...

Read More

Και η Πριγκίπισσα έμεινε να κοιτάζει από το μπαλκόνι του όμορφου κάστρου της τον ουρανό.. Ο ήλιος έλαμπε και εκείνη αποφάσισε.. Χαμογέλασε ελαφρά και είπε... "Σταμάτα να φιλάς βατράχους περιμένοντας να γίνουν πρίγκιπες. Ο δικός σου πρίγκιπας θα είναι Πρίγκιπας και θα σε βρει μόνος του * ...

Read More

--> Κοιμάσαι. Ξυπνάς. Σε παίρνει πάλι γλυκά ο ύπνος.. κάτι πας να κάνεις σκέφτεσαι. Έχεις μεγάλη ένταση όμως. Δεν μπορείς να διευκρινίσεις τι ακριβώς είναι αυτό που αισθάνεσαι, τι σου δημιουργεί όλη αυτήν την ένταση. Νιώθω σαν κάποιος να με σκέφτεται πολύ έντονα, λες στον εαυτό σου. Εγκεφαλική επικοινωνία πιστεύεις; Μπορεί, γιατί όχι; Καταλήγεις να ξυπνάς. Από το...

Read More

Κάπου είχα διαβάσει μία ιστορία κάποτε.. κάτσε να θυμηθώ πως πήγαινε... κάπως έτσι..  "Λεμόνι με μέλι " Σκοτάδι. Όλη μου η ζωή, όλη μου η ύπαρξη, όλο μου το "είναι" βρίσκεται μόνιμα στο σκοτάδι. Πυκνό. Αδιαπέραστο. Για μια μόνο στιγμή πίστεψα ότι ίσως κάποτε ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση… Όταν μου άπλωσες το χέρι σου δεν μπορούσα να...

Read More