Παρακολουθούσα αποσβολωμένη τη Χριστίνα στον μονόλογό της. Έπρεπε να τρέξουν τα μάτια μου για να συνειδητοποιήσω ότι η Χριστίνα δεν ήταν πια η Χριστίνα, στο πρόσωπό της έβλεπα το δικό μου και απέναντί της το δικό σου. Ήρθαν στο μυαλό μου κάποια γιατί, κάποια μακάρι, κάποια ίσως, και μια μεγάλη φωτεινή επιγραφή με πέντε γράμματα. Κάπως έτσι άρχισα...

Read More

Τη μέρα που μου είπες να έρθω μαζί σου. Τη μέρα εκείνη θυμάμαι περισσότερο απ' όλα το γέλιο μου. Δεν μπόρεσα τόσο να πιστέψω σε αυτό που άκουγα που το έσβησα οριστικά από τη μνήμη μου. Δυο χρόνια και λίγες μέρες μου πήρε για να αναπλάσω τη σκηνή στο μυαλό μου και να θυμηθώ τις λέξεις που βγήκαν...

Read More

Θλίβομαι βαθιά. Προσπαθώ να ξεχωρίσω τη λέξη "ζωή" από τη λέξη "επιβίωση". Ποιος μπορεί άραγε να σε διαβεβαίωσει ότι στον κόσμο τούτον δω θα ζεις... Θα ζεις αληθινά, όχι απλώς θα επιβιώνεις. Νιώθω ότι η ιστορία γυρίζει ανάποδα. Σαν τους προϊστορικούς ανθρώπους ψάχνουν οι άνθρωποί μας καταφύγιο. Καταφύγιο από τις βόμβες, καταφύγιο από τις σφαίρες, καταφύγιο από την...

Read More

Φοβάμαι να κοιτάζω τη φωτογραφία σου.  Φοβάμαι μην και ζωντανέψεις απ' το χαρτί κι έρθεις εδώ δίπλα μου, μπροστά μου, και με δεις... Μη δεις τις τούφες απ' τα μαλλιά μου που τρέχουν δεξία κι αριστερά σαν να τις πήρε ο αέρας. Μη με δεις με τα γυαλιά. Τα μάτια μου θα γελούν - σίγουρα ναι! θα γελούν...

Read More

Ξεκίνησε κάπως έτσι... Ήθελα να ακούσουμε τους ίδιους ήχους. Ήθελα αυτήν την ώρα, αυτήν την στιγμή, αυτό το ίδιο δευτερόλεπτο να ακούσουμε τους ίδιους ήχους. Οι ίδιες νότες ήθελα να γαργαλάνε τα αυτιά μας, να κάνουμε ένα τελευταίο τσιγάρο, να κουνάμε αισθησιακά τα σώματά μας, να κοιτάζουμε διαφορετικούς ουρανούς, μα να ακούμε τις ίδιες μελωδίες. Κι αναρωτιέμαι γιατί...

Read More

Και ξαφνικά μύρισε θάλασσα. Όχι ακριβώς.. Μύρισε αυτό το "απροσδιόριστο", μύρισε Εκείνο το Μέρος... Μύρισε Εκείνη η Ηλικία. Μύρισαν Εκείνες οι Στιγμές. Δεν είχα σκοπό να γράψω μέχρι Αυτήν την Στιγμή. Φύσηξε ένα αεράκι και μπήκε μέσα στο διαμέρισμα η μυρωδιά του Αλλού. Και έτσι απλά, ανάμεσα στα τσιμέντα, στα απλωμένα ρούχα, στις ηλιαχτίδες που παλεύουν να αγγίξουν...

Read More

Θέλω να σε βλέπω και να σε μαθαίνω. Προσπαθούμε απεγνωσμένα να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον. Είπα να παίξουμε ένα παιχνίδι. Ερώτηση στην ερώτηση, μαθαίνεις τον άλλον. Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα; Τι σκέφτηκες όταν με γνώρισες; Άκουγε, απαντούσε, χαμογελούσε. Δεν θέλω να σε μάθω έτσι. Θέλω να σε μάθω στην καθημερινότητά μας. Και μπορώ να πω, ως άνθρωπος...

Read More

Μέσα σ' όλα κατάλαβα.. Κατάλαβα πόσο θέλω να σε θέλω. Τέτοια φράση δεν θέλω να την εξηγήσω. Θα μολυνθεί η αλήθεια της. Ίσως να το έκανα, μα μόνο σε σένα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα κιόλας να το κάνω. Και ποιος θα καταλάβει αυτό που έχω στο κεφάλι μου. Βλέπεις τις λέξεις δεμένες με διάφανες κλωστές που μπλέκονται...

Read More

Βρέχει. Και ξαφνικά. Βρέχει. Μετά από τόσο καιρό που όλοι περίμεναν βροχή, ένα βράδυ - πριν καν πετύχουμε τυχαία τα συμμετρικά μηδενικά στα ψηφιακά ρολόγια - οι τέντες μαρτύρησαν ότι ο ουρανός εκφράστηκε ελεύθερα επιτέλους. Ένα φαινομενικά ασήμαντο βράδυ, μιας φαινομενικά ασήμαντης εβδομάδας, σε μία φαινομενικά ασήμαντη στιγμή συνέβη κάτι φαινομενικά ασήμαντο. Μα δεν ήταν ασήμαντο το σήμερα. Ήταν...

Read More

Οι στιγμές. Αυτές που ήρθαν και έφυγαν τρέχοντας. Αυτές που θα έρθουν περπατώντας αργά και νωχελικά και θα φύγουν κι αυτές σαν κυνηγημένες. Και μέσα σε όλα ένα μυαλό να προσπαθεί να συμμαζέψει στιγμές και συναισθήματα παραζαλισμένο από το συνδυασμό των δύο. Και εγώ πια δεν ξέρω τι κυνηγάω.. Τις στιγμές ή τα συναισθήματα. Αυτά που έφυγαν ή...

Read More

Η μητέρα μου έλεγε πάντα ότι ένα πράγμα φοβάται.. μην χάσει το μυαλό της μεγαλώνοντας. Πάνε κοντά δεκαπέντε μέρες τώρα που όποτε την βλέπω σκέφτομαι αυτή της την φοβία και συγκρατώ τα χείλη μου να μην ξεστομίσουν την ερώτηση που με τόση ένταση θέλει να βγει.. "Μαμά, δεν ερωτεύτηκες ποτέ;"  ανάμνηση: memory, recollection (a'namnisi)  ουσιαστικό, θηλυκό 1. επαναφορά στη μνήμη ανάμνηση της παιδικής ηλικίας αναμνήσεις...

Read More

Την Κυριακή έρχονται εκλογές. Θα είμαι δικαστικός αντιπρόσωπος, ξέρεις. Κληρώθηκα. Περίεργο για μένα που οι κληρώσεις δεν είναι το φόρτε μου. Πίστευα για μια στιγμή πως θα 'ρθεις. Μετά ήρθε στο μυαλό μου ένα ακόμα "μπα". Έτρεχα και σκεφτόμουν πόσο συγκλονιστικό είναι που η πρώτη λέξη που βγαίνει από το στόμα μας είναι το "μπα". μπα. μπα. μπα....

Read More

Τα Βήματα. Ξαφνικά σκέφτηκα πόσο περπατάω. Σκέφτηκα τι βήματα κάνω, τι έχω κάνει.. τι θα κάνω μέχρι να νυχτώσει. Ένα, δύο, τρία, εφτά, είκοσι ένα, σαράντα δύο, ενενήντα οχτώ και πάλι πίσω στο γραφείο 301 για το πιστοποιητικό λύσης της εταιρίας. Μιας εταιρίας που λύθηκε το 1983 και οι ιδρυτές της τραβιούνται ακόμα 30 χρόνια μετά για δικές...

Read More

Κυριακή πρωί.  Είχα έναν πονοκέφαλο από τα ποτά και τα βλέμματα του προηγούμενου βραδιού που δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με καμία ασπιρίνη. Σηκώθηκα σχετικά αργά για μένα και είπα να δοκιμάσω το φάρμακο "Καφές". Πλύθηκα και αποφάσισα να πάω στην κουζίνα... Λογικά μόνο η μάνα μου θα ήταν μέσα. Προχωρώντας στο χολ συνειδητοποίησα ότι το βράδυ - ξημερώματα...

Read More

Μόνο ένα πράγμα με τρώει. Το παράπονο. (θα σου μιλήσω με τα αποσπάσματα του Οδυσσέα για την δική μας μικρή Οδύσσεια) "Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να...

Read More

Τους είδαν σε ένα καφέ να χαμογελούν ο ένας στον άλλον. Δεν πίστεψε κανένας στα αθώα χαμόγελά τους. Στην αρχή όλοι αναρωτιούνταν τι και πώς. Τι συνέβαινε; Από πότε; Μέχρι πότε; Γιατί αυτοί; Γιατί τώρα; Με ποιο στόχο; Από που κι ως που; Ήταν όντως απαράδεκτο. Να μην έχει αναφερθεί τίποτα πουθενά! Μα δεν σκέφτονταν τίποτα; Δεν ήταν...

Read More

Ονειρεύτηκα ότι βρεθήκαμε σε ένα μέρος μαζί. Ήταν δύσκολο στην αρχή να το πιστέψω. Εγώ λέει είχα φτάσει εκεί πετώντας πάνω από μία κατά γαλανή θάλασσα. Φορούσα μια ζακέτα, μα όσο πλησίαζα στην ακτή ζεσταινόμουν και έλεγα από μέσα μου με το που πατήσω το πόδι μου να βγάλω από πάνω μου την ζακέτα. Όσο πλησίαζα την στεριά,...

Read More