Τα Βήματα. Ξαφνικά σκέφτηκα πόσο περπατάω. Σκέφτηκα τι βήματα κάνω, τι έχω κάνει.. τι θα κάνω μέχρι να νυχτώσει. Ένα, δύο, τρία, εφτά, είκοσι ένα, σαράντα δύο, ενενήντα οχτώ και πάλι πίσω στο γραφείο 301 για το πιστοποιητικό λύσης της εταιρίας. Μιας εταιρίας που λύθηκε το 1983 και οι ιδρυτές της τραβιούνται ακόμα 30 χρόνια μετά για δικές...

Read More

Κυριακή πρωί.  Είχα έναν πονοκέφαλο από τα ποτά και τα βλέμματα του προηγούμενου βραδιού που δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με καμία ασπιρίνη. Σηκώθηκα σχετικά αργά για μένα και είπα να δοκιμάσω το φάρμακο "Καφές". Πλύθηκα και αποφάσισα να πάω στην κουζίνα... Λογικά μόνο η μάνα μου θα ήταν μέσα. Προχωρώντας στο χολ συνειδητοποίησα ότι το βράδυ - ξημερώματα...

Read More

Μόνο ένα πράγμα με τρώει. Το παράπονο. (θα σου μιλήσω με τα αποσπάσματα του Οδυσσέα για την δική μας μικρή Οδύσσεια) "Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να...

Read More