(σε παρένθεση)
11:13:00 μ.μ.(κάποια βράδια νιώθω ότι δεν καταλαβαίνω. νιώθω ότι όλα είναι μυστήρια. όλα. τα πάντα, όχι μόνο οι σχέσεις. τα τραγούδια, οι ταινίες, οι δι...
11:13:00 μ.μ.
(κάποια βράδια νιώθω ότι δεν καταλαβαίνω. νιώθω ότι όλα είναι μυστήρια. όλα. τα πάντα, όχι μόνο οι σχέσεις. τα τραγούδια, οι ταινίες, οι διαδρομές, ο τρόπος που φιλιόμαστε, ο τρόπος που καπνίζουμε ή που πίνουμε ουίσκι.. ο τρόπος που κοιταζόμαστε και ο τρόπος που κοιτάμε το ρολόι μας, ο χρόνος, τα λεπτά, οι στιγμές, η χαρτοσακούλα που είναι πεταμένη στον δρόμο, ο δρόμος.. το τηλέφωνο που χτυπάει, το τηλέφωνο που χτυπάει και δεν είσαι εσύ, εσύ.. τα γράμματα, τα κεφαλαία και τα μικρά, τα κόμματα, οι τελείες, οι ατέλειές μας, εμείς.. το πουκάμισο το γαλάζιο που έχω ακόμα στην ντουλάπα μου, το κόκκινο κασκόλ, τα γάντια μου, τα σκουλαρίκια με την πράσινη πέτρα, τα βότσαλα, η θάλασσα.. ο αέρας που φυσάει μου φαίνεται μυστήριος, και οι ψιχάλες της βροχής που τώρα ξεκινάει, τα φύλλα που πέφτουν γιατί ήρθε το φθινόπωρο, το τσουχτερό κρύο του χειμώνα και ο καπνός από τα τζάκια που τώρα έχει γεμίσει τον ουρανό της πόλης.. η πόλη. τα φώτα. τα φανάρια όταν αλλάζουν χρώμα, όταν δεν ανάβουν καν. τα μάτια σου και τα δικά μου.. τα μάτια του που απορεί και με κοιτάζει. τα χείλια του. τα λόγια μας.. αυτά που λέμε, αυτά που δεν λέμε και αυτά που σκεφτόμαστε, ότι σκεφτόμαστε.. ό,τι γράφουμε.. οι ήχοι. τα δάκρυα. το μαξιλάρι που μουσκεύει καμιά φορά στον ύπνο δίχως να το πάρουμε χαμπάρι το βράδυ και το πρωί τα μάτια είναι πιο κόκκινα από τα φανάρια που μας σταματήσανε εκείνο το βράδυ στην Κηφισίας και μας έσωσαν.. ο πρώτος καφές. ο ελληνικός και η μυρωδιά του, η ζάχαρη στην μύτη του κουταλιού. η μύτη μου όταν είναι κρύα και με πιάνει πονοκέφαλος.. το μυαλό μου που καμιά φορά παγώνει. πώς το χάνω και πώς το ξαναβρίσκω.. οι συναντήσεις μας, οι κρυφές και οι κοινές μας παρέες.. οι φίλοι. τα βράδια και το κρασί που ρέει και κάνει τα πάντα ευκολότερα.. οι παρουσίες και οι απουσίες. το να σου λείπει κάποιος και το μην σου λείπει πια κανείς.. το να είσαι μόνος, το να μην μπορείς να είσαι μόνος ή το να το θέλεις.. η συντροφιά. η αγάπη; τίποτα πιο μυστηριώδες από την αγάπη..
δεν μπορώ να καταλάβω, αλήθεια σου λέω! αν ήσουν εδώ θα τα 'λέγαμε. δεν θα βρίσκαμε λύσεις αλλά θα τα λέγαμε. κι αν δεν τολμούσαμε να πούμε τα μισά απ'όλα, τότε σίγουρα θα γελούσαμε, θα τσουγκρίζαμε και θα πίναμε σ'αυτό.
δεν μπορώ να καταλάβω αν και προσπαθώ, αλήθεια σου λέω! αν ήσουν εδώ θα μπορούσα να σου γράψω κάτι και να στο στείλω. ή θα μπορούσα να στο πω. ή να σου δείξω τί θέλω να σου πω..
δεν μπορώ να καταλάβω πώς νιώθω μετά από όλα αυτά, αλήθεια σου λέω! και όλες τις πραγματικότητες που πιστεύει ο κόσμος όλος εγώ τις αναιρώ και πιστεύω άλλες..
ευτυχώς είμαστε ακόμα πολύ νέοι. ευτυχώς.
ευτυχώς που υπάρχουν τραγούδια, μάτια μου. ευτυχώς.
Όλα καλά κι άλλα πολλά
να μην κρυώνεις να σκεπάζεσαι καλά
κι όταν βρεθείς μόνη ξανά
να με φωνάξεις να σε πάρω αγκαλιά
Έπεσα χθες μέσα σε θάλασσες παλιές
μέσα σε κρύα πρωινά και σ' εκδρομές
Έπεσα χθες μες στου μυαλού μου τις σκιές
και εσύ μου έγνεφες και μου 'λεγες μην κλαις )
 |
| *και τότε νιώθω σαν να χάνομαι στην πόλη μου χωρίς να το καταλαβαίνω.. |
