σκέψεις σε παρένθεση*
γκ-ωχου μωρέ
2:45:00 π.μ.
Αδικία μεγάλη ν’ αρρωσταίνεις καλοκαίρι. Αλλά εδώ που τα λέμε ποιο καλοκαίρι; Υγρασία, ψιλόβροχο όποτε το θυμάται, και ζέστες..εντάξει δεν είναι και για μπάνιο.
«Εσύ πάντα έτσι λες. Αφού κρυώνεις με το παραμικρό!», αλήθεια λένε. Σήμερα ήμουν με το τζιν μπουφάν κι οι άλλοι με τα κοντομάνικα. «Είμαι άρρωστη ρε!». Τις αγαπώ τις δικαιολογίες όταν έχουν βάση.
Μ’ένα χαρτομάντιλο στο χέρι. Δεν είναι ν’αρρωσταίνεις γενικότερα. Και λεφτά χαλάς και διάθεση. Όταν είσαι και μόνος το παίζεις ανεξάρτητος. Ξέρεις, τύπου τα καταφέρνω όλα μόνος μου και χαπακώνομαι και μου βαράω και βεντούζες άμα λάχει. Και είσαι ‘παιδάκι’ μόνο για τα τηλέφωνα και τα μηνύματα που λαμβάνεις, αν λαμβάνεις και από πού τα λαμβάνεις. Ποιος νοιάζεται, ποιος όχι. Ποιος σηκώνεται και φεύγει από ‘κει που είναι για να σου φτιάξει σούπα και ποιος ψάχνει τα μεσάνυχτα ανοιχτό φαρμακείο να σου φέρει την αντιβίωση σπίτι. Τέτοια. Αλλά είσαι αυτάρκης κατά τα άλλα. «Δεν χρειαζόταν, μη σε κολλήσω κιόλας», κι από πίσω κωλοτούμπες. Μην μας ακούτε εμάς τους αρρώστους πολλά όχι λέμε, αλλά μέσα τους κρύβονται βαρύγδουπα ΝΑΙ. Είναι κι αυτό που λίγο πολύ όλοι είμαστε χέστιδες κατά βάθος. Σε μερικούς βγαίνει στον έρωτα, σε όλους βγαίνει στην αρρώστια. Παναγία μου ευτυχώς μου το ‘δωσες στο δεύτερο.
Γι’αυτό θα σου προτείνω να μην πιστεύεις ποτέ τις υποσχέσεις των πολιτικών, και των αρρώστων. Δεν φαντάζεσαι πόσες υποσχέσεις έδωσα αυτές τις 4 μέρες.
Κι αυτός ο βήχας, πόσο ενοχλητικός. Έχουμε τελειώσει την θεραπεία, κλινικά χαίρουμε άκρας υγείας κι ο γιατρός σου λέει «..αλλά ο βήχας μπορεί να συνεχιστεί για τουλάχιστον 10 μέρες». Είναι συνήθεια από την αρρώστια. Δεν γίνεται να βήχεις 15 φορές την ώρα, για 24 ώρες τη μέρα (γιατί προφανώς βήχεις και το βράδυ-ίσως διπλά) επί 4-5 μέρες και ξαφνικά να θες να κοπεί μαχαίρι. «Δεν έχει block ο οργανισμός αγαπητή μου», φίλος φοιτητής ιατρικής. Ναι ρε γαμώτο, δεν έχει. Ό,τι έχει ανάγκη το ζητάει ακατάπαυστα.. ή όποιον.
Άρχισαν και τα αποχαιρετιστήρια meetings. Βλέπω και τις κούτες για τη μετακόμιση.
Πού στο διάολο είναι τα χαρτομάντιλά μου ρε γαμώτο; «Είμαι άρρωστη, εντάξει;;», γιατί το φωνάζω; Μόνη μου είμαι.
«Α, ευχαριστώ.»
2 σημειώσεις
Έτσι είναι,οι άρρωστοι όταν λένε "όχι" εννοούν "ναι" και όποιος θέλει το βλέπει και το καταλαβαίνει.Μπορεί βέβαια κάποιος που παραβλέπει τους κανόνες σου να φέρει και μια μάσκα,όχι γι'αυτόν,για σένα,για να έχεις τη συνείδησή σου καθαρή ότι δεν φταις εσύ που κόλλησε.Και η καθαρή συνείδηση αγαπημένη είναι πολύ σημαντικό πράγμα...(Εξαιρετικό κείμενο όπως πάντα)
ΑπάντησηΔιαγραφήη καθαρή συνείδηση.. μέγιστη ατάκα φίλη μου. πολύ σ'ευχαριστώ για κάθε μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή