"Η ζωή μου ήταν δική μου μέχρι που σε γνώρισα.." Γιατί την σχημάτισα αυτήν την φράση; ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω. Είμαι μόνη μου. Είμαι καλά αυτή τη φορά. Έχω ξεπεράσει ό,τι με κρατούσε καθηλωμένη και για πρώτη φορά μετά από καιρό μπορώ να πω σχεδόν με βεβαιότητα ότι Ζω. Δεν μπορώ να καταλάβω αλλά ταυτοχρόνως νιώθω να...

Read More

γιατί το "μαζί" είναι πολύ απλό να ευδοκιμήσει.  όπως οι σπόροι ενός καινούριου αγαπημένου λουλουδιού χρειάζεται βασικά πράγματα. χώμα και  νερό * πολλές φορές δεν χρειάζεται καν ήλιο κάθε μέρα. V. ευχαριστώ που μου το θύμισες. ...

Read More

Περνάω από τα στενά. Προσπαθώ να φτάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Έχω ραντεβού στις 8 και η ώρα έχει πάει 8 παρά τέταρτο. Όταν βγήκα απ'την πολυκατοικία σχεδόν έτρεμα απ'το κρύο. Πλέον έχω ξεκουμπώσει και το μπουφάν. Τα χέρια μου συνεχίζουν να είναι στις τσέπες όμως. Εσκεμμένα έχω αφήσει το ρολόι έξω απ' το αριστερό μανίκι. Το κοιτάζω...

Read More

Όταν βρέχει οι διαδρομές με το λεωφορείο μοιάζουν ατέλειωτες. Είναι. Όταν βρέχει οι μέρες μοιάζουν ατέλειωτες. Μοιάζουν. Όταν βρέχει οι νύχτες μοιάζουν ατέλειωτες. Είναι. Προσπαθώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου σε κάτι, οτιδήποτε. Να βάλω έναν στόχο. "Σκέψου. Σκέψου κάτι συγκεκριμένα και συγκεντρώσου σε αυτό." Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του λεωφορείου. Προσπαθώ να συγκεντρωθώ κάπου, οπουδήποτε. Όμως...

Read More

Το νέο μαξιλάρι μου είναι εξαιρετικό. Πήρα κι ένα καινούριο αγγλικό βιβλίο. Ροζ είναι, με ανάγλυφα γράμματα. Στηρίζομαι με τα πόδια στο γραφείο μου, ενώ στα δεξιά έχω βάλει την ηλεκτρική σόμπα να καίει στις δύο σκάλες. Πότε πότε κατεβάζω εναλλάξ το δεξί χέρι που κρατάει το βιβλίο για να ζεσταθεί - το άλλο είναι χωμένο στην τσέπη...

Read More

Θεωρούσα το "μακριά" μετρήσιμο κάποτε θυμάμαι. Ότι βάζεις κάτω τον χάρτη, παίρνεις το υποδεκάμετρο και μετράς.. με τα εκατοστά πρώτα, μετά ανάλογα της κλίμακας του χάρτη ο υπολογισμός και έχεις το "πόσο μακριά". Άλλοτε το σκεφτόμουν σε τραγούδια.. ένα-δυο-τρία-τέσσερα και ένα μισό ή η μισή συλλογή του i-pod. Υπήρχαν φορές που μετριόταν σε τοις εκατό. 50% μπαταρία, 10% ή...

Read More

μερικές φορές συναντάς ανθρώπους που είναι ικανοί να σου φέρουν αθόρυβα την μεγαλύτερη καταστροφή. μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω, τα δεξιά αριστερά, το ταβάνι στο πάτωμα και το στομάχι στο στόμα σου. το χώμα ορκίζεσαι ότι πέφτει από τον ουρανό πια και τα αστέρια είναι μικρές λάμψεις που μπορεί να συναντήσεις σε κάθε σου βήμα.. η θάλασσα...

Read More

μπορεί να είσαι μίλια μακριά, να έχεις φύγει χρόνια μπροστά, να έχεις διαγράψει τα πάντα από το πριν, να έχεις βρει τα κομμάτια του παζλ και να τα έχεις βάλει στις σωστές θέσεις ή να έχεις πετάξει το παλιό και να έχεις ξεκινήσει ένα ολοκαίνουριο, μπορεί να μην έχεις κρατήσει ούτε ένα ρούχο από την παλιά ντουλάπα σου,...

Read More

καμιά φορά θες τόσο πολύ να πας κάπου.. τόσο που καταλήγεις να φεύγεις μακριά. για παράδειγμα, μπορεί να θες απεγνωσμένα να αγκαλιάσεις έναν άνθρωπο και να κατα- λήγεις να αγκαλιάζεις κάποιον άλλον. ή μπορεί να θες να πας στο Λονδίνο και να καταλήγεις στο Γκάζι. μπορεί άλλοτε να θες να βγεις για ποτό και να βγαίνεις και να...

Read More

Κατέβαινε τη σκάλα. Επί τρία χρόνια της αρκούσε αυτή η ίδια νωχελική κίνηση.. Να κατεβαίνει αργά τη σκάλα χαϊδεύοντας με ένα βελούδινο βυσσινί πανί την κουπαστή. Κοίταζε μόνο την πορεία του χεριού της. Κάθε φορά ήταν σαν να την μάθαινε από την αρχή, σαν να μην ήξερε που θα καταλήξει. Τα σκαλοπάτια της φαίνονταν ευθεία, τόσο τα αγνοούσε....

Read More

Είναι δύναμη να περπατάς ξυπόλυτος. Έβαλα το κλειδί στην πόρτα και έκανα δύο αργές περιστροφές - ίσα να ακουστεί το χτύπημα του μπρελόκ με το κλειδί της κεντρικής εισόδου. Μπήκα και έκλεισα απαλά την πόρτα χωρίς να κλειδώσω -άλλωστε σε λίγη ώρα θα ξημέρωνε, όταν υπάρχει φως, ποιος ο φόβος; Έβγαλα τα παπούτσια, ενώ έριξα μια ματιά για...

Read More

Η ζωή είναι σχέσεις. Και οι σχέσεις κάποτε ήταν η ζωή μου. Οι άνθρωποι ήταν η ζωή μου. Οι άνθρωποι. Έτσι γενικά και αόριστα. "Υπήρξες πολύ αφελής Ελιζάκο".. Θυμάμαι την μάνα μου να μου λέει. "Τέτοιος μαλάκας είσαι και κάθεσαι", ο πατέρας μου πάντα λίγο πιο επιθετικός και απόλυτος. Τελοσπάντων, δεν με ένοιαζε. Εγώ τις χαιρόμουν τις σχέσεις...

Read More

Μερικές νύχτες είναι αβάσταχτες. Μερικές θες να τις βαστάξεις όσο πιο δυνατά μπορείς, να τυλιχτείς μ'αυτές, να σου φάνε τη σάρκα, να γίνεις ένα μαζί τους, να γίνεις φωτιά και να πλανηθείς στον αέρα, να γίνεις Εκείνη η Νύχτα. "Εκείνη η Νύχτα". Σκέφτηκα αν κάποια νύχτα θα θελα να ξαναζώ. Και βρήκα. Μία. Μοναδική. Μόνο αυτή έτσι, ίδια...

Read More

Η μικρή αγωνιούσε να περάσει στο Πανεπιστήμιο. Διάβαζε χωρίς σταματημό. Σε όλο το δωμάτιο έβρισκες γραμμένη μία μόνο φράση. "ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ". Ήθελε τόσο απεγνωσμένα να μπει στο Πανεπιστήμιο.  "Μαμά, δεν μπορώ άλλο", έλεγε "Μπορείς. Συνέχισε", της απαντούσε. "Ναι ρε, μπορώ!", έλεγε μετά στον εαυτό της και συνέχιζε.  Μάθαινε απ'έξω διάφορα. Για την μικρασιατική καταστροφή, πόσα σχολεία, πόσα μοναστήρια,...

Read More

-Γιατί δεν είσαι εδώ; -Πού εδώ; -Εδώ, δίπλα μου. -Γιατί είμαι εδώ.. -Γιατί; -Τί γιατί; -Γιατί είσαι εκεί; -Δεν ξέρω. Είναι καλύτερα. -Γιατί; -Γιατί έτσι. -Γιατί; -Άσε με. -Δεν μπορώ. -Γιατί; -Γιατί έτσι.. (πίνει το ποτό μονορούφι και κλείνει τα φώτα) -Χάθηκες. -Το ξέρω..συγγνώμη. -Έχω να σε δω δυο μήνες. -Το ξέρω..κι εγώ. -Τί κι εσύ; -Έχω να...

Read More

Από χθες το βράδυ θυμάμαι τα γέλια μας περισσότερο. Θυμάμαι τα γέλια μας και τα τέσσερα δευτέρολεπτα που σταμάτησε η καρδιά μου. 1" πεταγόμαστε μπροστά, σχεδόν κολλάω στο παρμπρίζ, ευλογώντας από μέσα μου τον άνθρωπο που εφηύρε την ζώνη ασφαλείας και το χέρι μου που έκανε την σωστή κίνηση όταν μπήκε στο αμάξι. 2" αναπνέω κανονικά; Ναι. 3"...

Read More

Βρέθηκα να κλαίω. Ξαφνικά. Ήρθες και με πήρες αγκαλιά. Και τότε άρχισα κι έκλαιγα με λυγμούς και φώναζα. Και με ρωτούσες διάφορα και με κοιτούσες μες τα μάτια μου που κοίταζαν κάτω το κενό και δεν ήξερα τι να σου απαντήσω σε τίποτα απ'όσα ρωτούσες. Ούτε να σε κοιτάξω μπορούσα, γιατί πονούσα πολύ για να αντικρίσω την αγάπη-...

Read More

Κοιτάζοντας τον ουρανό μπορώ να πω πως σ'αγαπώ. Έχω ξαπλώσει στον καναπέ στην βεράντα. Είναι καλοκαίρι.. παλεύω να τελειώσω εκείνο το βιβλίο. Το έχω πάρει σε λεωφορεία, βουνά, τρένα, πλοία, αμμουδιές και τώρα εδώ. "..η Ολίβια με περίμενε, τα δόντια μας άρχισαν πάλι να κινούνται αργά και τα βλέμματά μας να μένουν καρφωμένα το ένα στο άλλο με...

Read More

Πάνε μόνο λίγες ώρες που απομακρυνθήκαμε απ'την θάλασσα. Πάλι κοντά της είμαστε, αλλά χωρίς να μπορούμε να την νιώσουμε ουσιαστικά. Πάντα έλεγα ότι είναι προνόμιο να ζεις πλάι στη θάλασσα, καυχιόμουνα γι'αυτό. Μετά ερχόταν το καλοκαίρι και ζούσα τη θάλασσα. Για λίγους μήνες νοσταλγούσα.. ύστερα πάλι χαιρόμουν που μετρούσα σχεδόν δέκα βήματα απ'την εξώπορτα κι έφτανα κοντά της....

Read More

-Πώς καταντήσαμε έτσι ρε φίλε; -Πραγματικά..δεν ξέρω. Αυτός ο διάλογος αντηχεί στ'αυτιά μου από την ώρα που σταμάτησε να παίζει η μουσική. Φαντάσου ότι δεν έγινε καν.. αλλά τον αποκρυπτογράφησα μετά το τέταρτο ποτό, γύρω στο δέκατο τσιγάρο.. Και πραγματικά δεν έιχα τι να απαντήσω εκτός από ένα δειλό "δεν ξέρω" με το βλέμμα μου στο πάτωμα. Γιατί όντως...

Read More