Όποτε ερχόταν Καθαρά Δευτέρα είχα το άγχος της ερώτησης "Τί θα κάνεις το τριήμερο;". Για την ακρίβεια είχα το άγχος της απάντησης. "Τίποτα ιδιαίτερο", ήταν η απάντηση σχεδόν πάντα. Όχι σχεδόν..πάντα. Το θέμα είναι ότι δεν θυμάμαι να με πείραζε και ποτέ. Σίγουρα μια εκδρομή θα ήταν το ιδανικό δεν αντιλέγω. Με ποιους θα 'θελα να την κάνω...

Read More

Έρχεται η άνοιξη. Σκέφτηκα πόσα πράγματα πρέπει να ξεκαθαρίσω. Δεν μπορούσα να τα σταθμίσω- ήθελα να ξεκινήσω από τα πιο εύκολα βλέπεις, ει δυνατόν.  Φωτογραφίες.  Έτσι σκέφτηκα πρώτα. Είναι ψηφιακές πλέον, μπορείς πιο εύκολα να τις "πετάξεις". Έλεγα θα είναι αυτό το λιγότερο δύσκολο. Αμφιβάλλω. Είχα και μια ελπίδα ότι αν έβλεπα το πριν ίσως καταλάβαινα τι είναι...

Read More

όταν ρίχνεις πράγματα όταν πέφτουν Κοίτα έναν ουρανό γεμάτο τέτοια! Είναι πολλά, είναι ένα εσύ ένα εγώ.. Πιάσου! Μην αφήνεσαι! κάτω το κενό πάνω το κενό πότε το πατώ πότε το πιάνω ποτέ όμως δυο μαζί στη μέση εμείς να χορεύουμε τον τρελό χορό σε κατάσταση γιορτής μιαν έκσταση πρωτόγνωρη, τη ζεις; Βιώσαμε τα πάντα Νιώσαμε το τίποτα...

Read More

-Έλα να βρούμε τι λείπει. -Οκ. -Ο κόσμος. -Όχι, αυτός υπάρχει. Θα υπάρχει όσοι κι αν χαθούν. -Τότε εκείνος. -Αποκλείεται τον νιώθω. -Ίσως το πριν; -Μα τί να το κάνεις; τόσο υπέροχο το τώρα. -Είναι ναι. Ε τότε εσύ. -Όχι, εγώ είμαι εδώ. -Ίσως εγώ. -Εσύ ίσως λίγο. Αλλά όχι, δεν πειράζει, έχουμε καιρό. Ούτε αυτό αρκεί όμως,...

Read More

Κοντεύει μια βδομάδα τώρα. Ίσως να είναι και οχτώ μέρες- ίσως και δέκα..ποιος μετράει πλέον; Δεν το εννοώ όπως ακούγεται. Μη νομίζεις, άρχισα να σηκώνομαι. Σηκώθηκα δηλαδή. Τώρα τη βρίσκουμε με τα πρώτα βήματα. Έτσι περνάμε χρόνο. Να τον περνάμε μαζί τουλάχιστον. Αυτό ευχόμαστε μαζί με τις καλημέρες και τις καληνύχτες. Άλλοτε φωναχτά, άλλοτε από μέσα μας. Αναλόγως....

Read More