Πάει ήδη 4.Έκλεισε την μουσική. Τράβηξε ήρεμα την καρέκλα έξω και κάθησε. Με ακουμπησμένους τους αγκώνες στο τραπέζι και τα χέρια σταυρωμένα. Κοίταζε τα ποτήρια, τα πιάτα, τα χαρτιά, πεταμένες χαρτοπετσέτες, τους λεκέδες στο λευκό τραπεζομάντηλο.. κάτι τσόφλια από φυστίκια είχαν ξεφύγει από το τασάκι. Τα έσπρωξε ελαφρώς με το χέρι προς τα μέσα. Το χέρι της σταμάτησε...

Read More

Με δυο βήματα βρέθηκες στο μπαλκόνι. Δεν έχει να κάνει με το πόσο μακριά είσαι τυπικά, ουσιαστικά φαίνονται πάντα "δυο βήματα". Σταυρώνεις τα χέρια και στηρίζεσαι ελαφρώς στο κάγκελο. Έχει νυχτώσει για τα καλά. Στέκεσαι σε ορθή γωνία σχεδόν. Τα πόδια πάντα στηριγμένα γερά στο έδαφος. Πάντα. Ξεκινάς τότε να παρατηρείς στην ευθεία πρώτα. Μπα. Το πρώτο βλέμμα...

Read More

"Ο εθισμός είναι δύσκολος στην διαχείριση. Ευτυχώς δεν τον γνωρίζω." Έτσι έλεγε πάντοτε. Δεν την ένοιαζε κιόλας, δεν είχε λόγο να την νοίαζει. Εθίζεσαι όταν θέλεις να ξεφύγεις από κάτι. Για να ξεκολλήσεις από κάτι.. Τότε κολλάς σε κάτι άλλο. Ο εθισμός είναι η συνέχεια ενός προηγούμενου εθισμού που πνέει τα λοίσθια. "Μην γίνεσαι γελοίος Πολ, γλυκιέ μου....

Read More

Κάθε νύχτα διαφέρει. Τότε έλεγα κάθε νύχτα με ενδιαφέρει. Τώρα είναι αλλιώς, τώρα όλα διαφέρουν. Αναρωτιέμαι για τη ζωή μου. Πώς γίνεται να τη βαριέμαι τόσο γρήγορα; Να με κουράζει, να με πνίγει. Τους τελευταίους μήνες ψάχνω να βρω μια νύχτα να κρατήσει λίγο παραπάνω. Νιώθω ότι όλα μου τα μυστικά είναι κρυμμένα στο σκοτάδι, στον ουρανό με...

Read More

Και ήταν σαν να ήξερα τι ήθελα. Σαν να είχα ηρεμήσει τόσες βδομάδες. Βδομάδες; Μα πάνε μήνες. Πάνε μήνες, ναι. Περίεργο..ούτε που κατάλαβα τον καιρό να περνάει. Ένιωθα μόνο που και που την απουσία. Στα βράδια κυρίως, εμάς τα βράδια μας ανήκαν. Το θυμάμαι που μου το έλεγες συχνά-πυκνά. Δεν ξέρω αν το θυμόσουν το πρωι, δεν μ'ένοιαζε...

Read More