γνωρίζω γνώριζα θα γνωρίζω

Δεν μπορώ να προσδιορίσω το πόσο δύσκολο ή εύκολο μου είναι να δεχτώ την Άνοιξη . Είχα διαβάσει κάποτε σ' εκείνο το βιβλίο ότι τίποτα...


Δεν μπορώ να προσδιορίσω το πόσο δύσκολο ή εύκολο μου είναι να δεχτώ την Άνοιξη. Είχα διαβάσει κάποτε σ' εκείνο το βιβλίο ότι τίποτα δεν είναι αρκετά δύσκολο και τίποτα δεν είναι αρκετά εύκολο. Θέλω να πω, φαινομενικά δεν υπάρχει κάτι πιο εύκολο από το να δέχεσαι. Φαινομενικά η Άνοιξη είναι το κάτι άλλο! Και ποιος δεν θα 'θελε να δεχτεί την Άνοιξη. Αλλά είναι κάποιες στιγμές μέσα στο χρόνο που τα κενά διογκώνονται και οι τρύπες φαίνονται από το διάστημα σαν τεράστιοι κρατήρες. Κάποιες στιγμές όπως η Άνοιξη. Δεν ξέρω γιατί.. ίσως γιατί εισβάλλει βίαια το φως και όλα ξεκαθαρίζουν.

Δεν μπορώ να προσδιορίσω το πόσο δύσκολο ή εύκολο μου είναι να δεχτώ την Άνοιξη. Και ξέρεις, κάθε Άνοιξη υπήρξε στη ζωή μου καθοριστική με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Κάποτε έχανα έναν άνθρωπο που αγαπούσα τον Απρίλιο, ή άλλοτε έφευγε μόνος του τις αρχές ενός Μάρτη. Ένα Πάσχα πήγαινα στην Ρώμη και κάποιο άλλο έκανα την μεγαλύτερη προσπάθεια κι αυτή απέδιδε. Και τον Μάιο; Α.. τον Μάιο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πάντα χόρευα και πετούσα. Αναρωτιέμαι τι σε κάνει να πεις το "ναι" στο δέχομαι. Τί σε κάνει να βάλεις αυτό το "από" πριν το ρήμα που σε καθίζει αυτομάτως σε μια καρέκλα στο πίσω μέρος της αίθουσας με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας τις σκηνές να αλλάζουν. - Ώρες ώρες φοβάμαι ότι δεν μπορώ να νιώσω έξω από σένα. Πόσο καταδικαστικό θα ήταν κάτι τέτοιο ε;

Το να γνωρίζεις έναν άνθρωπο είναι τόσο σημαντικό όσο το να χάνεις έναν άνθρωπο. Δεν με νοιάζει να προσδιορίσω την δυσκολία ή την ευκολία της Άνοιξης - ξέρω, αν στο έλεγα θα το καταλάβαινες εξαρχής ότι κάτι τέτοιο δεν με αφορά. Θέλω να σε ξαναγνωρίσω. Θέλω να σε ξεχάσω πλήρως. Και μετά να σε ξαναγνωρίσω. Γιατί δεν μπορώ να γνωρίσω κανέναν νέο άνθρωπο χωρίς να θυμηθώ πώς γνώρισα εσένα. Χθες πήγα μια βόλτα με το ποδήλατο. Δεν είχε ήλιο αλλά το λιμάνι φαινόταν υπέροχο με φόντο τα σύννεφα. Δεν ξέρω γιατί με τραβάει τόσο η θάλασσα. Ίσως να θέλω απελπισμένα να φύγω κατά βάθος. Θέλω να χαθώ για κάμποσο και μετά να γυρίσω και να έρθω να σε βρω, ξανά, απ'την αρχή, τυχαία, χωρίς να ξέρω τίποτα - Πώς σε λένε; Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα; Ο Εφιάλτης σου; - Θέλω να ξαναδώ τα χέρια σου.. το πώς μεταχειρίζεσαι τα πράγματα. Τους χειρισμούς σου. Να τους προσέξω καλύτερα. Να τους χειριστώ ίσως διαφορετικά, μα ίσως και ίδια. Να μην σου υποσχεθώ τίποτα και να κάνω τα πάντα. Δεν ξέρω, το ξανά είναι που με νοιάζει. Έχει ωραίο χρώμα ο ουρανός σήμερα. Είχε ήλιο το πρωί και στο σούρουπο ο ουρανός φαίνεται υπέροχος μετά τον ήλιο.

Το  να γνωρίζεις έναν άνθρωπο είναι τόσο σημαντικό όσο το να χάνεις έναν άνθρωπο. Νιώθω ότι γνωρίζω κάποιον. Δεν ξέρω γιατί θέλω να το πω σε σένα περισσότερο απ' τον καθένα. Νομίζω ότι σου μοιάζει. Θα ήθελα πολύ να σου μοιάζει. Νιώθω ότι μπορώ να πω μαζί του όλα όσα λέγαμε μαζί. Ότι μπορώ να κάνω όσα δεν κάναμε μαζί. - Αλλά πώς μπορώ να διαχειριστώ κάτι τέτοιο; Το ευ διαχειρίζεσθαι να μου αποκάλυπτες, μόνο αυτό. - Κάθε φορά που βλέπω ότι δεν σου μοιάζει τόσο όσο θα έπρεπε, τα κενά που διογκώνονται, οι τεράστιες τρύπες που φωτίζονται.. Τυφλώνομαι κάποιες φορές. Θα φταίει το φως. Και η Άνοιξη. Δεν ξέρω πώς να ξεφύγω απ' αυτήν την τροχιά. Καμιά φορά σταματάω να κινούμαι για να βρω λύση. Μετά όμως χειρότερα. Ξανά αρχίζω..

Μα είμαι καλά! Απλώς δεν αλλάζω πορεία. 
Και δεν με βοηθάει ο κόσμος. 
Ούτε η Άνοιξη.

You Might Also Like

2 σημειώσεις

  1. Η Άνοιξη ρίχνει φως και κάνει φανερούς τους κρατήρες και τα κενά,καμιά φορά όμως βοηθά το γρασίδι και τα λουλούδια να φυτρώσουν για να τους καλύψουν.Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας αγαπημένη,μην το ξεχνάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έχεις δίκιο..όπως και να 'χει είναι Άνοιξη. όπως λέει και το όνομά της είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα ενδεχόμενα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

.

.