Εδώ και μία βδομάδα με πονάει επίμονα το κεφάλι μου - μπορεί και δύο.. μήπως μετράω μέρες; Δεν κοιμάμαι και καλά. Δεν έχω αλλάξει βέβαια και καθημερινότητα. Τους τελευταίους 4 μήνες κάνω τα ίδια πράγματα με την ίδια συχνότητα με τους ίδιους ανθρώπους στα ίδια μέρη. Μερικές βραδιές όταν κοιτάζω το φεγγάρι και είναι γεμάτο νιώθω ότι θέλει να...

Read More

Έκλεισα τα μάτια για λίγο.. Έχω τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Φοράω την αγαπημένη μου μάλλινη ζακέτα. Το δεξί μου χέρι χώνεται άτσαλα στην τσέπη. Τα κλειδιά μου! Η πόρτα μου! Υπέροχα! Όπως όταν κρατούσα όλες τις σακούλες του σούπερ μάρκετ με το ένα χέρι και με το άλλο έβαζα το κλειδί στην κλειδαριά. Την πάνω και την...

Read More

-Θέλω να σου πω κάτι για πέρσι. -Σ'ακούω. -Μ'ακούς; -Σ'ακούω ναι, πες.  -Μα δεν με κοιτάς. -Ναι αλλά σ'ακούω. -Καλά. Λοιπόν ξέρεις πέρσι.. -Πού πάμε; -Δεν ξέρω.. Αθήνα. Δεν ξέρω.. -Καλά πάμε από παραλία και βλέπουμε. -Πέρσι ενώ πίστευα ότι καταλήγουμε κάπου.. -Μισό λεπτό..  (χτυπάει το κινητό)  Παρακαλώ.. Ναι, έλα μάλλον κέντρο. Ναι. Πού θα πάτε; Όχι σήμερα...

Read More

Ένα Σάββατο που αν δεν το ήξερα, ω, Θεε μου, θα ορκιζόμουν ότι ήταν Δευτέρα! ...

Read More

Έπιασε την κιθάρα. Δεν ήξερε πώς να της φερθεί τι να την κάνει. Κάθισε στην καρέκλα. Δεν έτρεμε, είχε παγώσει απλώς. Προσπάθησε να ξεκινήσει να παίζει. Την χάιδεψε. Μόνο αυτό κατάφερε να κάνει, να της προσφέρει ένα χάδι. Και τι γλυκό χάδι, αν το έβλεπες θα έτρεμες κι εσύ! Δεν μπορούσε να παίξει, δεν μπορούσε. Του έλειπε κάτι....

Read More

Προσπαθώ από την ώρα που μπήκα στο λεωφορείο να στρώσω τα μαλλιά μου. Δεν στρώνουν με τίποτα. Κοιτάζω στο παράθυρο και η αντανάκλαση στο τζάμι μ'ενοχλεί. Μ'ενοχλεί γαμώτο! Ξέρεις την εμμονή μου με τα παράθυρα. Μ'αρέσουν περισσότερο τα πράγματα όταν αντανακλάται η μορφή τους στις γυάλινες επιφάνειες. "Σίγουρα τότε θα αντιπαθείς τους βρυκόλακες!" Το πόσο γελάς με τα...

Read More