Εδώ και μία βδομάδα με πονάει επίμονα το κεφάλι μου - μπορεί και δύο.. μήπως μετράω μέρες; Δεν κοιμάμαι και καλά. Δεν έχω αλλάξει βέβαια και καθημερινότητα. Τους τελευταίους 4 μήνες κάνω τα ίδια πράγματα με την ίδια συχνότητα με τους ίδιους ανθρώπους στα ίδια μέρη. Μερικές βραδιές όταν κοιτάζω το φεγγάρι και είναι γεμάτο νιώθω ότι θέλει να βγάλει τόσο φως που τελικά θα σκάσει. Το φεγγάρι ίσως είναι το κεφάλι μου. Ή και το αντίστροφο, δεν ξέρω. Δεν ξέρω τίποτα με σιγουριά εκτός από το πρόγραμμά μου. Θα κάνεις αυτό από τις τάδε μέχρι τις τάδε, θα γυρίσεις θα κάνεις αυτό θα κοιμηθείς νωρίς γιατί αύριο πρέπει να σηκωθείς νωρίς να κάνεις αυτό από τις τάδε μέχρι τις τάδε, να γυρίσεις να κάνεις εκείνο να κοιμηθείς νωρίς γιατί μεθαύριο θα σηκωθείς νωρίς...

Θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι τα μαύρα αυτοκίνητα. Όχι πολύ συχνά βέβαια, όταν περνάω κάποιον δρόμο ή όταν πίνω μια μπύρα για μια ώρα στα σκαστά και κοιτάζω από το παράθυρο του μαγαζιού. Το κεφάλι μου με πονάει πολύ. Ίσως σπάσει σήμερα ή αύριο. Ίσως την άλλη βδομάδα. Αλλά αν έσπαγε θα έπρεπε να είναι φαντασμαγορικό. Ίσως θα ήταν μία καλή στιγμή η Ανάσταση. Αναρωτιέμαι ποια μέρα θα επέλεγε ο Λιντς για να κάνει την αποκάλυψη. Πόσο καιρό έχω να δω ταινία από τις ταινίες μου άραγε..

Η ανακύκλωση; Την ανακύκλωση την τιμώ. Την τιμώ και την στηρίζω κάθε μέρα κάθε ώρα τα τελευταία δύο χρόνια. Ίσως όχι, ίσως να πω καλύτερα τον τελευταίο χρόνο. Το χαρτί που δίνω μου έρχεται πίσω ως τετράδιο, το κουτί της κοκα-κόλα ως μολυβοθήκη, οι άνθρωποι που ήξερα έρχονται για βόλτα για καφέ πάλι και πάλι και πάλι. Και τα πράγματα ανακυκλώνονται. Εγώ σκέφτομαι το ρήμα "περικυκλώνομαι". Καταπιέζομαι και με πιάνει πάλι η δύσπνοια.. Ένα απόγευμα με ήλιο, και ζεστό καφέ, και γαρδένιες σε γλάστρες, σε κάποια βεραντούλα σε κάποιο στενό της πόλης που μοιάζει με νησί, θα 'θελα να συζητήσω με τον Αλεξάκη. Τι θα έλεγε γι'αυτό; 

Ξεκινάω να λέω μια ιστορία για κάποιον και καταλήγω να θέλω να δω κάποιον άλλον. Ανοίγοντας έναν χάρτη παθαίνω κρίση πανικού. Χάνω και το χρώμα των ματιών μου ακόμα. Δεν ξέρω προς τα που να κοιτάξω.. Δεν ξέρω προς τα που θέλω να πάω. Να πάω στον βορρά ή στην δύση; ή μήπως στον νότο; Καταλήγω να πηγαίνω στην κουζίνα για λίγο νερό. Βρέχω και το πρόσωπό μου και κάπως συνέρχομαι. Η ζωή είναι πολύ μπερδεμένη για να συναντάω νέους ανθρώπους. Η ζωή μου είναι πολύ  μπερδεμένη  θέλω να συναντήσω νέους ανθρώπους. Αν ακουμπάς πολλή ώρα πάνω σε κάτι, μπορεί το κρανίο σου να πάρει το σχήμα αυτού του αντικειμένου; Το κρανίο μου είναι σχεδόν τετράγωνο!