Κατέβαινε τη σκάλα. Επί τρία χρόνια της αρκούσε αυτή η ίδια νωχελική κίνηση.. Να κατεβαίνει αργά τη σκάλα χαϊδεύοντας με ένα βελούδινο βυσσινί πανί την κουπαστή. Κοίταζε μόνο την πορεία του χεριού της. Κάθε φορά ήταν σαν να την μάθαινε από την αρχή, σαν να μην ήξερε που θα καταλήξει. Τα σκαλοπάτια της φαίνονταν ευθεία, τόσο τα αγνοούσε....

Read More

Είναι δύναμη να περπατάς ξυπόλυτος. Έβαλα το κλειδί στην πόρτα και έκανα δύο αργές περιστροφές - ίσα να ακουστεί το χτύπημα του μπρελόκ με το κλειδί της κεντρικής εισόδου. Μπήκα και έκλεισα απαλά την πόρτα χωρίς να κλειδώσω -άλλωστε σε λίγη ώρα θα ξημέρωνε, όταν υπάρχει φως, ποιος ο φόβος; Έβγαλα τα παπούτσια, ενώ έριξα μια ματιά για...

Read More

Η ζωή είναι σχέσεις. Και οι σχέσεις κάποτε ήταν η ζωή μου. Οι άνθρωποι ήταν η ζωή μου. Οι άνθρωποι. Έτσι γενικά και αόριστα. "Υπήρξες πολύ αφελής Ελιζάκο".. Θυμάμαι την μάνα μου να μου λέει. "Τέτοιος μαλάκας είσαι και κάθεσαι", ο πατέρας μου πάντα λίγο πιο επιθετικός και απόλυτος. Τελοσπάντων, δεν με ένοιαζε. Εγώ τις χαιρόμουν τις σχέσεις...

Read More

Μερικές νύχτες είναι αβάσταχτες. Μερικές θες να τις βαστάξεις όσο πιο δυνατά μπορείς, να τυλιχτείς μ'αυτές, να σου φάνε τη σάρκα, να γίνεις ένα μαζί τους, να γίνεις φωτιά και να πλανηθείς στον αέρα, να γίνεις Εκείνη η Νύχτα. "Εκείνη η Νύχτα". Σκέφτηκα αν κάποια νύχτα θα θελα να ξαναζώ. Και βρήκα. Μία. Μοναδική. Μόνο αυτή έτσι, ίδια...

Read More

Η μικρή αγωνιούσε να περάσει στο Πανεπιστήμιο. Διάβαζε χωρίς σταματημό. Σε όλο το δωμάτιο έβρισκες γραμμένη μία μόνο φράση. "ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ". Ήθελε τόσο απεγνωσμένα να μπει στο Πανεπιστήμιο.  "Μαμά, δεν μπορώ άλλο", έλεγε "Μπορείς. Συνέχισε", της απαντούσε. "Ναι ρε, μπορώ!", έλεγε μετά στον εαυτό της και συνέχιζε.  Μάθαινε απ'έξω διάφορα. Για την μικρασιατική καταστροφή, πόσα σχολεία, πόσα μοναστήρια,...

Read More

-Γιατί δεν είσαι εδώ; -Πού εδώ; -Εδώ, δίπλα μου. -Γιατί είμαι εδώ.. -Γιατί; -Τί γιατί; -Γιατί είσαι εκεί; -Δεν ξέρω. Είναι καλύτερα. -Γιατί; -Γιατί έτσι. -Γιατί; -Άσε με. -Δεν μπορώ. -Γιατί; -Γιατί έτσι.. (πίνει το ποτό μονορούφι και κλείνει τα φώτα) -Χάθηκες. -Το ξέρω..συγγνώμη. -Έχω να σε δω δυο μήνες. -Το ξέρω..κι εγώ. -Τί κι εσύ; -Έχω να...

Read More

Από χθες το βράδυ θυμάμαι τα γέλια μας περισσότερο. Θυμάμαι τα γέλια μας και τα τέσσερα δευτέρολεπτα που σταμάτησε η καρδιά μου. 1" πεταγόμαστε μπροστά, σχεδόν κολλάω στο παρμπρίζ, ευλογώντας από μέσα μου τον άνθρωπο που εφηύρε την ζώνη ασφαλείας και το χέρι μου που έκανε την σωστή κίνηση όταν μπήκε στο αμάξι. 2" αναπνέω κανονικά; Ναι. 3"...

Read More

Βρέθηκα να κλαίω. Ξαφνικά. Ήρθες και με πήρες αγκαλιά. Και τότε άρχισα κι έκλαιγα με λυγμούς και φώναζα. Και με ρωτούσες διάφορα και με κοιτούσες μες τα μάτια μου που κοίταζαν κάτω το κενό και δεν ήξερα τι να σου απαντήσω σε τίποτα απ'όσα ρωτούσες. Ούτε να σε κοιτάξω μπορούσα, γιατί πονούσα πολύ για να αντικρίσω την αγάπη-...

Read More

Κοιτάζοντας τον ουρανό μπορώ να πω πως σ'αγαπώ. Έχω ξαπλώσει στον καναπέ στην βεράντα. Είναι καλοκαίρι.. παλεύω να τελειώσω εκείνο το βιβλίο. Το έχω πάρει σε λεωφορεία, βουνά, τρένα, πλοία, αμμουδιές και τώρα εδώ. "..η Ολίβια με περίμενε, τα δόντια μας άρχισαν πάλι να κινούνται αργά και τα βλέμματά μας να μένουν καρφωμένα το ένα στο άλλο με...

Read More