Έπιασε την κιθάρα. Δεν ήξερε πώς να της φερθεί τι να την κάνει. Κάθισε στην καρέκλα. Δεν έτρεμε, είχε παγώσει απλώς. Προσπάθησε να ξεκινήσει να παίζει. Την χάιδεψε. Μόνο αυτό κατάφερε να κάνει, να της προσφέρει ένα χάδι. Και τι γλυκό χάδι, αν το έβλεπες θα έτρεμες κι εσύ! Δεν μπορούσε να παίξει, δεν μπορούσε. Του έλειπε κάτι....

Read More

Προσπαθώ από την ώρα που μπήκα στο λεωφορείο να στρώσω τα μαλλιά μου. Δεν στρώνουν με τίποτα. Κοιτάζω στο παράθυρο και η αντανάκλαση στο τζάμι μ'ενοχλεί. Μ'ενοχλεί γαμώτο! Ξέρεις την εμμονή μου με τα παράθυρα. Μ'αρέσουν περισσότερο τα πράγματα όταν αντανακλάται η μορφή τους στις γυάλινες επιφάνειες. "Σίγουρα τότε θα αντιπαθείς τους βρυκόλακες!" Το πόσο γελάς με τα...

Read More

Δεν πίστεψα ποτέ ότι ο κόσμος θα σωθεί με κόκκινο και μαύρο  Δεν πίστεψα ποτέ ότι μια Επανάσταση ξεκινάει με βία Δεν πίστεψα ποτέ ότι η αντίδραση σε οποιαδήποτε δράση επιτρέπεται να καλείται Επανάσταση ή μπορεί να ξεκινήσει μία. Η Επανάσταση, πίστευα πάντα μέσα μου, είναι κάτι ομαδικό  Δεν είναι η αντίδραση του ενός ή των δέκα ή των...

Read More

Δεν μπορώ να προσδιορίσω το πόσο δύσκολο ή εύκολο μου είναι να δεχτώ την Άνοιξη. Είχα διαβάσει κάποτε σ' εκείνο το βιβλίο ότι τίποτα δεν είναι αρκετά δύσκολο και τίποτα δεν είναι αρκετά εύκολο. Θέλω να πω, φαινομενικά δεν υπάρχει κάτι πιο εύκολο από το να δέχεσαι. Φαινομενικά η Άνοιξη είναι το κάτι άλλο! Και ποιος δεν θα...

Read More

Να πας στο κέντρο.  Χωρίς να έχεις πιει καφέ, χωρίς να έχεις ακούσει και πει τις Καλημέρες που ιδανικά θα ήθελες..  Κι όμως ΠΡΕΠΕΙ να ανέβεις στο κέντρο. Είναι δύσκολο να ζεις δίπλα στη θάλασσα. Μαθαίνεις στο "ονειρεύομαι με φόντο το άπειρο". Μαθαίνεις σ'αυτό το "χωρίς όριο". Κακο-μαθαίνεις. Μετά έρχεται εκείνο το πρωινό που ΠΡΕΠΕΙ να ανέβεις στο...

Read More

Επόμενος Σταθμός ΘΗΣΕΙΟ Aκούς τις πόρτες να κλείνουν ορμητικά. Tο τρένο ξεκινάει σιγά σιγά. Όχι μόνο αυτό. Συνήθως ακούς και μια μελωδία. Δεν την ακούς ακριβώς δηλαδή.. αυτήν την μοναδική μελαγχολία που βγάζει το ακορντεόν, την νιώθεις.. Μιζέρια, λες στην αρχή. Όπως ακριβώς και ο τρόπος που το μεταχειρίζονται. "Με ενοχλεί η επαιτεία" Ναι κι εμένα. Νομίζω. "Είναι...

Read More

Μια κοπέλα ανεβαίνει τις σκάλες. Την βλέπω να ξεφλουδίζει ένα μανταρίνι. Νιώθω τη μυρωδιά του. Αυτήν την δροσιά που σου προσφέρει καμιά φορά η όσφρηση. (θυμάμαι την κολόνια σου. ή μήπως νομίζω ότι την θυμάμαι; προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου το πρόσωπό σου. τον τρόπο που γελάς, τον τρόπο που ξαφνιάζεσαι. αλήθεια, τί χρώμα ακριβώς έχουν τα μάτια...

Read More

Μου έλεγες συνεχώς ότι το δύσκολο δεν είναι να βάλεις το τέλος, το δύσκολο είναι να ξαναρχίσεις. Εσύ δεν τελείωνες ποτέ τις καταστάσεις, έτσι έλεγες. Εσύ δεν μπορούσες να μην με ξαναδείς, να μην με αγγίξεις ξανά, να μην μου ευχηθείς χρόνια πολλά όταν παέι η ώρα 12, να μην μου χαϊδέψεις τρυφερά το γόνατο όταν καθόμαστε έξω...

Read More

.. -Λοιπόν.. τί να πούμε; -Δεν ξέρω.. Δεν έχουμε τίποτα πιστεύεις; -Α! Γι'αυτό πλέον είμαι σίγουρη! -Είσαι σκληρή. -Είσαι αλλού! -Δεν είναι αυτό απλώς.. -"Απλώς".. μετά από ΟΛΑ αυτά έχεις το θάρρος να μιλάς για απλότητα; -Δεν εννοώ αυτό.. -Αλλά; -Άσε με να σου πω.. -Εσύ άσε με. -Τι; -Άσε με. Άφησέ με ρε παιδάκι μου! Τι θέλεις;...

Read More