Εδώ και μία βδομάδα με πονάει επίμονα το κεφάλι μου - μπορεί και δύο.. μήπως μετράω μέρες; Δεν κοιμάμαι και καλά. Δεν έχω αλλάξει βέβαια και καθημερινότητα. Τους τελευταίους 4 μήνες κάνω τα ίδια πράγματα με την ίδια συχνότητα με τους ίδιους ανθρώπους στα ίδια μέρη. Μερικές βραδιές όταν κοιτάζω το φεγγάρι και είναι γεμάτο νιώθω ότι θέλει να...

Read More

Έκλεισα τα μάτια για λίγο.. Έχω τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Φοράω την αγαπημένη μου μάλλινη ζακέτα. Το δεξί μου χέρι χώνεται άτσαλα στην τσέπη. Τα κλειδιά μου! Η πόρτα μου! Υπέροχα! Όπως όταν κρατούσα όλες τις σακούλες του σούπερ μάρκετ με το ένα χέρι και με το άλλο έβαζα το κλειδί στην κλειδαριά. Την πάνω και την...

Read More

-Θέλω να σου πω κάτι για πέρσι. -Σ'ακούω. -Μ'ακούς; -Σ'ακούω ναι, πες.  -Μα δεν με κοιτάς. -Ναι αλλά σ'ακούω. -Καλά. Λοιπόν ξέρεις πέρσι.. -Πού πάμε; -Δεν ξέρω.. Αθήνα. Δεν ξέρω.. -Καλά πάμε από παραλία και βλέπουμε. -Πέρσι ενώ πίστευα ότι καταλήγουμε κάπου.. -Μισό λεπτό..  (χτυπάει το κινητό)  Παρακαλώ.. Ναι, έλα μάλλον κέντρο. Ναι. Πού θα πάτε; Όχι σήμερα...

Read More

Ένα Σάββατο που αν δεν το ήξερα, ω, Θεε μου, θα ορκιζόμουν ότι ήταν Δευτέρα! ...

Read More

Έπιασε την κιθάρα. Δεν ήξερε πώς να της φερθεί τι να την κάνει. Κάθισε στην καρέκλα. Δεν έτρεμε, είχε παγώσει απλώς. Προσπάθησε να ξεκινήσει να παίζει. Την χάιδεψε. Μόνο αυτό κατάφερε να κάνει, να της προσφέρει ένα χάδι. Και τι γλυκό χάδι, αν το έβλεπες θα έτρεμες κι εσύ! Δεν μπορούσε να παίξει, δεν μπορούσε. Του έλειπε κάτι....

Read More

Προσπαθώ από την ώρα που μπήκα στο λεωφορείο να στρώσω τα μαλλιά μου. Δεν στρώνουν με τίποτα. Κοιτάζω στο παράθυρο και η αντανάκλαση στο τζάμι μ'ενοχλεί. Μ'ενοχλεί γαμώτο! Ξέρεις την εμμονή μου με τα παράθυρα. Μ'αρέσουν περισσότερο τα πράγματα όταν αντανακλάται η μορφή τους στις γυάλινες επιφάνειες. "Σίγουρα τότε θα αντιπαθείς τους βρυκόλακες!" Το πόσο γελάς με τα...

Read More

Δεν πίστεψα ποτέ ότι ο κόσμος θα σωθεί με κόκκινο και μαύρο  Δεν πίστεψα ποτέ ότι μια Επανάσταση ξεκινάει με βία Δεν πίστεψα ποτέ ότι η αντίδραση σε οποιαδήποτε δράση επιτρέπεται να καλείται Επανάσταση ή μπορεί να ξεκινήσει μία. Η Επανάσταση, πίστευα πάντα μέσα μου, είναι κάτι ομαδικό  Δεν είναι η αντίδραση του ενός ή των δέκα ή των...

Read More

Δεν μπορώ να προσδιορίσω το πόσο δύσκολο ή εύκολο μου είναι να δεχτώ την Άνοιξη. Είχα διαβάσει κάποτε σ' εκείνο το βιβλίο ότι τίποτα δεν είναι αρκετά δύσκολο και τίποτα δεν είναι αρκετά εύκολο. Θέλω να πω, φαινομενικά δεν υπάρχει κάτι πιο εύκολο από το να δέχεσαι. Φαινομενικά η Άνοιξη είναι το κάτι άλλο! Και ποιος δεν θα...

Read More

Να πας στο κέντρο.  Χωρίς να έχεις πιει καφέ, χωρίς να έχεις ακούσει και πει τις Καλημέρες που ιδανικά θα ήθελες..  Κι όμως ΠΡΕΠΕΙ να ανέβεις στο κέντρο. Είναι δύσκολο να ζεις δίπλα στη θάλασσα. Μαθαίνεις στο "ονειρεύομαι με φόντο το άπειρο". Μαθαίνεις σ'αυτό το "χωρίς όριο". Κακο-μαθαίνεις. Μετά έρχεται εκείνο το πρωινό που ΠΡΕΠΕΙ να ανέβεις στο...

Read More