tell Him today *

ανέφικτα, μωρό μου, πράγματα

11:19:00 μ.μ.

Νιώθοντας πως θέλω να σβήσω χίλια τσιγάρα σε χίλια διαφορετικά τασάκια, σε χίλιες διαφορετικές χρονικές στιγμές που θα ενώνονται σε μία και θα δίνουν άθροισμα ένα 24ωρο. Δεν είναι το εφικτό που με ταλαιπωρεί, είναι το ανέφικτο. Είναι αυτά που θα μπορούσαν να έχουν γίνει και τα παραλείψαμε. Συνήθως κάπως έτσι γίνεται. Θα ορκιζόμουν ότι όλα θα ήταν...

Τα πάθη της βροχής, Κική Δημουλά

1:46:00 μ.μ.

(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/en_GB/all.js#xfbml=1"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs); }(document, 'script', 'facebook-jssdk')); Post by Tell him today *. ...

Costa Magica

9:50:00 μ.μ.

Φεύγει το Costa Magica! Και τι σε νοιάζει; Δεν με νοιάζει. Δηλαδή δεν ξέρω.. ίσως και να με νοιάζει. Αλλά και να με νοιάζει εσένα τι σε νοιάζει αν με νοιάζει ή όχι; Όπως και να χει δεν έχει να κάνει με σένα. Ή μήπως έχει; Όχι δεν έχει. Είναι κάτι διαφορετικό. Κάτι διαφορετικό και ανεξάρτητο. Το ρυμουλκούν...

φεγγάρι με ήλιο

1:53:00 π.μ.

-Μαμά, πού πάει ο ήλιος όταν χάνεται; Τα κύματα που πέφτουν στα βράχια Το ρολόι που χτυπάει κάθε τόσο στη μελωδία του Μάνου Τα καράβια που δεν θυμίζουν σε τίποτα τα ταξίδια που κάναμε Τα ταξίδια Ο ήλιος που αλλάζει χρώματα Τα χρώματα του ουρανού Τα σύννεφα που δεν υπάρχουν Τα όνειρα που βλέπω τελευταία Οι ρόδες των...

τσίρκο γρανίτα και νερό

2:20:00 π.μ.

Έχω να γράψω ένα κείμενο για το φεστιβάλ. Ένα κείμενο "χωρίς πίεση χωρίς υποχρέωση". Μα γιατί μου φαίνονται όλα υποχρέωση τελευταία; Αλλά αυτό θέλω να το κάνω. Είχε κόσμο, πήραμε γρανίτα λεμόνι και είδαμε μια ταινία με τσίρκο. Δεν μου αρέσει το τσίρκο. Η ταινία μου άρεσε. Κάποια παιδιά έπαιζαν μουσική. Μετά φύγαμε και πήγαμε να πιούμε κάτι....

κομματιάζονται τα κομμάτια αγάπη μου;

4:21:00 π.μ.

Αρκεί να δεις τον έρωτα του άλλου στα μάτια του για σένα για να καταλάβεις για ποιο πράγμα ξενυχτάς. Ακούγοντας όλα αυτά που θα ήθελες να πεις εσύ, κάνοντας όλες εκείνες τις κινήσεις που εσύ θα ήθελες να έχεις κάνει, κοιτάζοντας ακριβώς όπως εσύ θα ήθελες να έχεις κοιτάξει. Τρομάζεις με τις λέξεις και πολλές φορές σε εντυπωσιάζει...

μες τους καπνούς περίμεναν

1:17:00 π.μ.

Δεν ήξεραν πότε να περιμένουν. Αυτό πάντα στοίχιζε τόσο πολύ και στους δύο. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν, απλώς δεν ήξεραν. Δεν ήξεραν πότε να περιμένουν να πουν το πρώτο "σ'αγαπώ" και πότε το "τελειώσαμε". Οπότε τα έλεγαν όλα μαζί και χωριστά. Μπερδεύονταν οι φράσεις που αιωρούνταν στο μυαλό τους και έβγαιναν έτσι μπερδεμένες σαν κουβάρια απ'το στόμα...

στα χέρια

4:34:00 π.μ.

-Πιάσε μου το χέρι.. -Δεν μπορώ. -Γιατί; -Γιατί θα νομίζεις ότι σε στηρίζω και δεν μπορώ. -Γιατί; -Γιατί δεν έχω που να στηριχτώ. -Επάνω μου. -Κι εσύ σε ποιον; -Σε σένα. -Εγώ δεν μπορώ σου λέω. -Πιάσε μου το χέρι. -Δεν μπορώ! Γιατί δεν το καταλαβαίνεις! -Γιατί σ'αγαπάω. -Κι εγώ. * -Άσε με. -Δεν σ'αφήνω. -Άσε με! Με...

τσιγάρα και σεντόνια για χρόνια

12:41:00 π.μ.

Κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό τα χρόνια μου σεντόνια μου, τσιγάρα να καπνίσω. Δεν ξέρω πόσα τσιγάρα χρειάζονται για να ξεχάσεις. Δεν ξέρω πόσα τσιγάρα χρειάζονται για να μετρηθεί σωστά και δίκαια η απόσταση. Δεν ξέρω καν αν μπορεί μια απόσταση να μετρηθεί δικαίως. Κάνε ένα τσιγάρο, λένε, να περάσει η ώρα. Κι αν οι ώρες περνούσαν όντως...