Τα Βήματα. Ξαφνικά σκέφτηκα πόσο περπατάω. Σκέφτηκα τι βήματα κάνω, τι έχω κάνει.. τι θα κάνω μέχρι να νυχτώσει. Ένα, δύο, τρία, εφτά, είκοσι ένα, σαράντα δύο, ενενήντα οχτώ και πάλι πίσω στο γραφείο 301 για το πιστοποιητικό λύσης της εταιρίας. Μιας εταιρίας που λύθηκε το 1983 και οι ιδρυτές της τραβιούνται ακόμα 30 χρόνια μετά για δικές...

Read More

Κυριακή πρωί.  Είχα έναν πονοκέφαλο από τα ποτά και τα βλέμματα του προηγούμενου βραδιού που δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με καμία ασπιρίνη. Σηκώθηκα σχετικά αργά για μένα και είπα να δοκιμάσω το φάρμακο "Καφές". Πλύθηκα και αποφάσισα να πάω στην κουζίνα... Λογικά μόνο η μάνα μου θα ήταν μέσα. Προχωρώντας στο χολ συνειδητοποίησα ότι το βράδυ - ξημερώματα...

Read More

Μόνο ένα πράγμα με τρώει. Το παράπονο. (θα σου μιλήσω με τα αποσπάσματα του Οδυσσέα για την δική μας μικρή Οδύσσεια) "Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να...

Read More

Τους είδαν σε ένα καφέ να χαμογελούν ο ένας στον άλλον. Δεν πίστεψε κανένας στα αθώα χαμόγελά τους. Στην αρχή όλοι αναρωτιούνταν τι και πώς. Τι συνέβαινε; Από πότε; Μέχρι πότε; Γιατί αυτοί; Γιατί τώρα; Με ποιο στόχο; Από που κι ως που; Ήταν όντως απαράδεκτο. Να μην έχει αναφερθεί τίποτα πουθενά! Μα δεν σκέφτονταν τίποτα; Δεν ήταν...

Read More

Ονειρεύτηκα ότι βρεθήκαμε σε ένα μέρος μαζί. Ήταν δύσκολο στην αρχή να το πιστέψω. Εγώ λέει είχα φτάσει εκεί πετώντας πάνω από μία κατά γαλανή θάλασσα. Φορούσα μια ζακέτα, μα όσο πλησίαζα στην ακτή ζεσταινόμουν και έλεγα από μέσα μου με το που πατήσω το πόδι μου να βγάλω από πάνω μου την ζακέτα. Όσο πλησίαζα την στεριά,...

Read More

Γνώρισα κάποιον που έχει το όνομά σου.  Περίεργο. Δεν περίμενα ότι θα γνώριζα κάποιον με το όνομά σου τόσο σύντομα. Πάνε δυο χρόνια σωστά. Δεν είναι σύντομα; Μα πώς; Θα ορκιζόμουν ότι το δυο χρόνια πριν έγινε χθες.  Διάβασα ξανά το βιβλίο που μου χάρισες. Οι ιστορίες δεν έχουν το ίδιο νόημα πια. Περίεργο γιατί πόσο διαφορετικό νόημα...

Read More

Σήμερα περπάτησα πολύ. Εννοώ.. πολύ. Και στο γυμναστήριο, αλλά κυρίως περπάτησα στον δρόμο. Η τελευταία διαδρομή που έκανα διήρκεσε περίπου 20 λεπτά και ξεκίνησε από τον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά μέχρι το σπίτι μου. Στο σημείο που στάθηκα μόνη μου στην στάση περιμένοντας το λεωφορείο, ένα λεωφορείο που δεν είναι ένα αλλά 5, γιατί τόσα με πάνε σπίτι...

Read More

Η ευτυχής στιγμή που ρωτάς τον εαυτό σου "περίμενε.. τα έχω πει ΟΛΑ σ'αυτόν τον άνθρωπο;" και η απάντηση είναι "ναι. όλα.".. Όταν ανησυχείς για κάποιον είναι σημαντικό να γνωρίζεις ποια είναι η ιδιότητά σου στην συγκεκριμένη..ζωή. Θέλω να πω.. είσαι μέσα σ'αυτήν; Είναι αυτός ο κάποιος μέσα στην δική σου; Ίσως να υπήρξε κάποτε, ίσως όμως και...

Read More

Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα την ανάγκη να μιλήσω για υπόληψη και ήθος. Σκάνδαλα παντού και ποιος νοιάζεται; Εξαρθρώθηκε το κύκλωμα Α ή η ΜΚΟ Β που έκανε αυτό κι εκείνο.. Και για πόσο μένεις στην είδηση; Χίλια δυο πράγματα στην δική σου καθημερινότητα σε απασχολούν που μένεις σε μια βρισιά και ένα "γαμώ τους Έλληνες" και κλείνεις...

Read More