απορίες άλυτες

Βρέθηκα να κλαίω. Ξαφνικά. Ήρθες και με πήρες αγκαλιά. Και τότε άρχισα κι έκλαιγα με λυγμούς και φώναζα. Και με ρωτούσες διάφορα και με κοι...

Βρέθηκα να κλαίω. Ξαφνικά. Ήρθες και με πήρες αγκαλιά. Και τότε άρχισα κι έκλαιγα με λυγμούς και φώναζα. Και με ρωτούσες διάφορα και με κοιτούσες μες τα μάτια μου που κοίταζαν κάτω το κενό και δεν ήξερα τι να σου απαντήσω σε τίποτα απ'όσα ρωτούσες. Ούτε να σε κοιτάξω μπορούσα, γιατί πονούσα πολύ για να αντικρίσω την αγάπη- και που την νιώθω με πονάει ακόμη και τώρα. Ήταν και τα μάτια μου θολά, δεν έβλεπα. Δεν σ'έβλεπα, αλλά ήσουν εκεί. Και μου έλεγες, και μου έλεγες.. Για δύο λεπτά, τρία ίσως, δεν σταματούσα το κλάμα.. Δύο ώρες ήμασταν εκεί καθισμένοι στον καναπέ που έχω τώρα απέναντί μου προσπαθώντας να με συνεφέρεις τελικά. Από τί; Με ρωτάς και δεν έχω τι να σου απαντήσω. Και όσο με ρωτούσες τόσο εγώ έκλαιγα περισσότερο γιατί δεν είχα απαντήσεις. Μέχρι που το κατάλαβες και άρχισες να μου εξιστορείς τη ζωή μου μέχρι τώρα. Τί έχω καταφέρει, τι έχω στη ζωή μου. Μέχρι και ποιοι με έχουν ερωτευτεί μου είπες, ό,τι θυμόσουν..προσπαθούσες. Προσπαθούσες τόσο πολύ, μα εγώ δεν μπορούσα να σταματήσω. Και όσο άκουγα τα όμορφα που μου έχουν συμβεί, νοσταλγούσα και την νοσταλγία δεν την αντέχω πια. Και ενώ εγώ σκέφτομαι να βρω απαντήσεις σε ό,τι γαμημένα ερωτήματα έχουν τρυπώσει στο κεφάλι μου εσύ συνεχίζεις να μου λες γιατί και πως και πώς θα έπρεπε να είμαι.. Και μου μιλάς για μένα πριν... εκεί είναι που καταρρέω. Δεν ξέρω τι να πω σε σένα, αλλά κυρίως δεν ξέρω τι να πω σε μένα πια για να δικαιολογήσω την μεγάλη μου αυτή απουσία..
Τι να σου πω μπαμπά μου; μήπως ξέρω ακριβώς; μόνο ότι φοβάμαι πλέον την αγάπη, μόνο αυτό ξέρω πλέον σίγουρα.
Ότι μέσα σε 8 μήνες καταστράφηκε όλη μου η ζωή και δεν βρίσκω ούτε χώμα να ξαναχτίσω τα βασικά;
Να σου εξηγήσω τι μου κατέστρεψε η απώλεια ενός από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους και πόσο δεν μπορώ να συνέλθω από αυτό; Γιατί δεν είναι ότι έφυγε ένας από τους ανθρώπους μου. Έφυγε ο μόνος άνθρωπος που δεν με είχε πληγώσει ποτέ. Ο άνθρωπος που έφυγε ήταν μόνο αγάπη για μένα..
Και μετά να σου πω τι; Ότι ενώ θρηνώ για μήνες, ξαφνικά ερωτεύομαι παράφορα και νιώθω ότι ο κόσμος μου ξαναχτίζεται στο στο πρόσωπο ενός ανθρώπους και μέσα σε λίγους μήνες όλα καταρρέουν και η απουσία του ίσως μπορεί να συγκριθεί με την απώλεια; Και πλέον βρίσκομαι να είμαι το πριν+1; Να σου πω τι; Ότι καταλήγω 8 μήνες μετά να θρηνώ τρεις ανθρώπους; Εκείνος που έφυγε, εκείνος που με άφησε, και τον εαυτό μου που χάθηκε κάπου μεταξύ των δύο;

"Είσαι τόσο μικρούλα κορίτσι μου..μην σκέφτεσαι έτσι.."


Ναι είμαι όντως τόσο μικρούλα για όλα, ρε μπαμπά. Και δεν μπορώ. Με δύο γεγονότα άρχισα να φοβάμαι την αγάπη περισσότερο από κάθε άλλο συναίσθημα. Την Αγάπη. Αυτή που με έμαθες να προσκυνώ. Σ'αυτήν πλέον κλείνω τα μάτια, της γυρίζω την πλάτη. Σκέφτηκα μέχρι να το κάνω τατουάζ για να μάθω να ζω μ'αυτό. Και αναρωτιέμαι, ξέρεις, πότε θα μπορέσω ξανά να εμπιστευτώ την παρουσία ενός ανθρώπου στο πλάι μου.. Το πιο μεγάλο βασανιστήριο είναι να ζεις κάποιον με την πιθανότητα να τον χάσεις αύριο. Με έναν χωρισμό ή έναν θάνατο. Και είναι τραγικό, γιατί ποτέ δεν πίστεψα στο "ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία", γιατί όποιος κι αν ήξερε ότι η μέρα που ζει θα ήταν η τελευταία του, αναμφίβολα θα πέθαινε πριν προλάβει να την ζήσει.


Ώρες-ώρες ξέρεις, κοιτάζομαι στον καθρέφτη και νομίζω ότι με βλέπω γερασμένη. Συναντώ ανθρώπους μετά από καιρό και ορκίζονται για το πόσο έχω ομορφύνει, αναρωτιέμαι τι βλέπω λάθος. Ή τι δεν βλέπω πια. 

Το μόνο που μπόρεσα να σου υποσχεθώ εκείνο το βράδυ είναι ότι θα παλέψω όσο μπορώ να ξανά εμπιστευτώ τη ζωή, τους ανθρώπους, την αγάπη, τον εαυτό μου.. Θα με βοηθήσει πολύ η θάλασσα σ'αυτό, συμφωνήσαμε. Μέσα στους ανθρώπους που μ'αγαπούν προσπαθώ να δω κομμάτια μου και να με ξαναβρώ, αλήθεια. Αρκεί μέσα σε όλα, ο ήλιος να φωτίσει λίγο πιο δυνατά. Να με τυφλώσει ίσα-ίσα να τραβηχτούν τα χείλη μου προς τα πάνω μ'αυτήν την χαρακτηριστική κίνηση όταν κλείνουμε λίγο τα μάτια.. σαν αναγκαστικό μισό χαμόγελο, για αρχή.


 

Το ομορφότερο πράγμα του κόσμου είναι να μπορείς 
να κλάψεις μέσα σε μια αγκαλιά.. και το δυσκολότερο. 

You Might Also Like

4 σημειώσεις

  1. "ίσα-ίσα να τραβηχτούν τα χείλη μου προς τα πάνω μ'αυτήν την χαρακτηριστική κίνηση όταν κλείνουμε λίγο τα μάτια"

    και μακάρι το αναγκαστικό να γίνει μόνιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

.

.