Μεγάλες προσδοκίες, μεγάλες απογοητεύσεις; Πόσο μας βασανίζει αυτό το ζήτημα.. Αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι όταν ξεκινάς μία προσπάθεια με ‘μεγάλες προσδοκίες’ σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.. όλα οδηγούν στην «κατρακύλα». Και τι εννοώ με τον όρο «κατρακύλα».. είναι η κατρακύλα των σκέψεων.. που πάντα σε πάει πίσω εκεί απ’ όπου ξεκίνησες. Όταν ανεβαίνεις την ανηφόρα ας πούμε με φόρα, και ξαφνικά σου σβήνει η μηχανή.

κάθε φορά το ίδιο συμβαίνει.. τι τις θέλω εγώ τις ανηφόρες!’’.  

Και από το πουθενά βρίσκεσαι πάλι εκεί που ξεκίνησες.. στην αρχή. Η διαφορά; Με καταρρακωμένο ηθικό αυτήν την φορά. Αξίζει τελικά τον κόπο να βάζεις πρώτη και να ξεκινάς για κάτι που πολύ πιθανόν να σε «προδώσει» πριν καλά-καλά αρχίσει; Φταίει εντέλει το ότι ανέβηκες με την πεποίθηση πως θα φτάσεις στην κορυφή, ή απλώς το ότι αποφάσισες εξαρχής να βάλεις μπροστά; Αλήθεια φταις όντως εσύ που οδηγείς; Μα αφού είναι ανηφόρα… 

*  *  *