Δεν ήξεραν πότε να περιμένουν. Αυτό πάντα στοίχιζε τόσο πολύ και στους δύο. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν, απλώς δεν ήξεραν. Δεν ήξεραν πότε να περιμένουν να πουν το πρώτο "σ'αγαπώ" και πότε το "τελειώσαμε". Οπότε τα έλεγαν όλα μαζί και χωριστά. Μπερδεύονταν οι φράσεις που αιωρούνταν στο μυαλό τους και έβγαιναν έτσι μπερδεμένες σαν κουβάρια απ'το στόμα...

Read More

-Πιάσε μου το χέρι.. -Δεν μπορώ. -Γιατί; -Γιατί θα νομίζεις ότι σε στηρίζω και δεν μπορώ. -Γιατί; -Γιατί δεν έχω που να στηριχτώ. -Επάνω μου. -Κι εσύ σε ποιον; -Σε σένα. -Εγώ δεν μπορώ σου λέω. -Πιάσε μου το χέρι.  -Δεν μπορώ! Γιατί δεν το καταλαβαίνεις! -Γιατί σ'αγαπάω.  -Κι εγώ. * -Άσε με. -Δεν σ'αφήνω. -Άσε με! Με...

Read More

Κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό τα χρόνια μου σεντόνια μου, τσιγάρα να καπνίσω. Δεν ξέρω πόσα τσιγάρα χρειάζονται για να ξεχάσεις. Δεν ξέρω πόσα τσιγάρα χρειάζονται για να μετρηθεί σωστά και δίκαια η απόσταση. Δεν ξέρω καν αν μπορεί μια απόσταση να μετρηθεί δικαίως. Κάνε ένα τσιγάρο, λένε, να περάσει η ώρα. Κι αν οι ώρες περνούσαν όντως...

Read More

Πάνε κοντά δυο χρόνια. Συνηθίζει λέει ο άνθρωπος να ζει χωρίς τον άλλον. Συνηθίζει; Δεν θα το 'λεγα. Ίσως συμβιβάζεται και αυτό μόνο αν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Αν ο άλλος έχει πάει στην άλλη άκρη του κόσμου και δεν μπορείς να ζήσεις μακριά του, δεν συνηθίζεις. Πας και τον βρίσκεις. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις που συμβιβάζεσαι....

Read More

Δεν ήξερα ότι το πακέτο τσιγάρων έρχεται με μία ευχή. Λένε ότι όταν ανοίγεις το πακέτο, αναποδογυρίζεις ένα τσιγάρο, κάνεις μια ευχή και αυτό το τσιγάρο το καπνίζεις τελευταίο.. ή κάπως έτσι. Αυτό έκανα. Πολλές φορές νιώθουμε ότι για να αυξηθούν οι πιθανότητες να συμβεί κάτι που ευχόμαστε πολύ, χρειάζεται να κάνουμε κάτι πρακτικό, όπως τον σταυρό μας,...

Read More

Δεν με χωράει το σπίτι. Γυρίζεις σε ένα μεγάλο σπίτι. Άδειο. Προτιμώ τα μικρά στούντιο. Ένα ενιαίο δωμάτιο και μπάνιο, κι ένα μπαλκόνι. Τα πολλά δωμάτια δίνουν την αίσθηση της συντροφικότητας. Την ψευδαίσθηση της συντροφιάς. Παρήγγειλα να φάω. Έφαγα. Έκανα ένα τσιγάρο, ήπια λίγο κρασί, διάβασα λίγο από το βιβλίο μου. Μετά πήγα στον απέναντι καναπέ, είδα μια...

Read More

Αναρωτιέμαι πόσες φορές στα μέσα Ιουνίου ζητάς απεγνωσμένα μια βροχή και εκείνη έρχεται. Στο δεύτερο πλάνο: αναρωτιέμαι γενικά πόσες φορές ζητάς κάτι και αυτό έρχεται. Δεν είναι αφορμή το σκοτάδι μαζί με βροχή όταν έχεις μπαλκόνι για να πάρεις μια ζακέτα, να ανάψεις ένα τσιγάρο και με σταυρωμένα τα χέρια στο στήθος να κάτσεις λίγο έξω και να χαζεύεις...

Read More

Είναι περίεργο το συναίσθημα του να γυρνάς εκεί απ' όπου έφυγες. Κυρίως όταν το "γυρίζω" σου μετριέται σε μέρες. Είναι αρκετές για να δημιουργηθεί, να αναδυθεί και να κατευνασθεί εντέλει Το Συναίσθημα. Και θα το λέω Το Συναίσθημα γιατί δεν μπορώ να το προσδιορίσω επακριβώς. -  Μάλλον είναι ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων ενωμένων σε ένα μεγάλο συναίσθημα-ερωτηματικό. Εγώ λέω...

Read More

Πηγαίνω συχνά στο λιμάνι τελευταία. Πηγαίνω με το ποδήλατο μέχρι εκείνη την παλιά αποθήκη. (μπορεί να είναι και εργοστάσιο, σίγουρα πάντως θα συμφωνούσες ότι θα γινόταν κάτι υπέροχο σήμερα) Μετά κάθομαι στην προβλήτα. Είδα ένα καράβι με το όνομά σου να φεύγει σήμερα. Έφευγε και δεν κοιτούσε πίσω. Εγώ να κάθομαι εκεί στο κιτρινόμαυρο τσιμέντο της προβλήτας, κι...

Read More