Το ημερολόγιο μιας παλιμπαιδούλας. Γύρος 4ος

15 η Δεκεμβρίου σήμερα. Προσπάθησα να σου στείλω μία κάρτα μέσω e - mail χθες το βράδυ, σχεδόν ξημερώματα, μα δεν τα κατάφερα. Κοιμήθηκα ...

15η Δεκεμβρίου σήμερα. Προσπάθησα να σου στείλω μία κάρτα μέσω e-mail χθες το βράδυ, σχεδόν ξημερώματα, μα δεν τα κατάφερα. Κοιμήθηκα γύρω στις 4 και. Απεργίες παντού σήμερα. Βρήκα κι εγώ ευκαιρία να χορτάσω ύπνο..
Ωχ, πήγε 11! Σηκώνομαι, παίρνω πρωινό, φτιάχνω καφέ. Κάθομαι οκλαδόν μπροστά στην σόμπα, ως συνήθως στα πολλά τα κρύα.
Πού είναι το κινητό μου; Φορτίζει. Κοιτάω στις πρόσφατες κλήσεις και παίρνω τηλέφωνο. Καλεί. Μου το κλείνεις. Κλασικά. Μα είναι αυτό το διαφορετικό στη μέρα σήμερα που με κάνει και προσμένω το χτύπημα του τηλεφώνου. 
Σήμερα έχει γενέθλια ο πιο πιστός, αγαπημένος και αναντικατάστατος, μοναδικός άντρας στην ζωή μου.. 

«Μπαμπάκαα… Χρόνια Πολλά!! Να τα…χιλιάσεις!»(γιατί το "εκατοστίσεις" φαντάζει κοντινό και  θα σε τρόμαζε).
«Πουλάκι μου, καλημέρα! Με θυμήθηκες!», μία απίστευτη γλυκύτητα στις φωνές μας. Είναι και αυτή η απόσταση που μεγενθύνει τα συναισθήματα περιορίζοντας τις έμπρακτες εκδηλώσεις αγάπης σε λόγια.
«Να σε χαιρόμαστε daddy μου! Να ‘σαι καλά, να μας προσέχεις και να μας αγαπάς.»
«Ευχαριστώ, ευχαριστώ να με χαίρεστε!», είναι χαρούμενος. Τελικά συνειδητοποιώ ότι οι άντρες ανεξαρτήτου ηλικίας και ιδιότητας, γιοί, πατεράδες, παππούδες δεν αποβάλλουν ποτέ μα ποτέ το παιδί που ζει μέσα τους παίζοντας ένα συνεχές κρυφτό με την πραγματικότητα.
«Πού είσαι; Φασαρία ακούω..»
«Ααα ναι, έχω έρθει στην πορεία! Τώρα κατεβαίνουμε!»
«Απαπα.. καλά σ’ αφήνω τότε. Θα τα πούμε όταν γυρίσεις σπίτι. Και προσοχή!!»
«Ναι καλέ! Ελπίζω να μου ‘χουν καμιά έκπληξη οι κυρίες σπίτι, πες τους εσύ ότι γυρίζω κατά τις 4..»
«Καλά καλά.. θα σου ‘χουν κλόουν μου ‘πανε. Άντε φιλιά!», κλείσαμε με ‘Σ’αγαπώ’.
Ήθελα να του πω ότι σε περίπτωση που «μπλέξει» έχω κάτι γνωστούς κι απ’ τις δύο πλευρές, αλλά ήμουν σίγουρη ότι γρήγορα θα αγανακτούσε και θα ‘φευγε.

Και θυμάμαι εκείνη την φωτογραφία που είχαμε βγάλει σε κάτι διακοπές στα Γιάννενα. Είναι αυτό το ιδιαίτερο μοναδικό δέσιμο που μπορεί να υπάρξει μεταξύ ενός πατέρα με την κόρη του. Και όχι, ποτέ δεν ήμασταν ασφυκτικά δεμένοι. Και γι’ αυτό μ’ άρεσε πάντα η σχέση μας. Είμαι πολύ ανεξάρτητος άνθρωπος, το ξέρεις. Από παιδί βασικά έτσι ήμουν.. Πάντα βέβαια ξίνιζες στην ιδέα ότι η μικρή σου κόρη χαράζει μόνη της τον δρόμο, χωρίς να κρατάει το χέρι σου. Μα μία αγκαλιά από το πουθενά, ένα τηλέφωνο για να σου πω ότι σ’ αγαπώ και μου ‘λειψες, σήμαινε πως συχνά έριχνα κλεφτές ματιές τριγύρω να δω αν είσαι εκεί να με πιάσεις όταν θα (ξανά)πέσω. 

Βλέπω τώρα τα γυαλιά σου.. Θεέ μου, σου έχω χάσει 3 ζευγάρια απ’ τα αγαπημένα σου γυαλιά. Τα πρώτα δεσπόζουν στην κεφαλήν κάποιου Ρωμαίου, καθώς τα άφησα σ’ ένα μουσείο στη Ρώμη. Τα δεύτερα μου τα «δανείστηκε» μια κοπέλα στα H&M και τα τελευταία… κάπου κείτονται. Τι να μου πεις όμως μωρέ; Χαλάλι μου (με φωνές έστω συνοδευόμενο). Όπως τα καλοκαίρια στο χωριό που μ’ έπαιρνες μαζί σου για ψάρεμα τα ξημερώματα.
«Πάρε, πάρε την πετονιά και βγάλ’ το έξω εσύ!»
«…μου ‘φυγε..», σου 'λεγα με κουταβίσια φάτσα, ίσως και βουρκωμένα μάτια..
«Γαμώτο σου», θυμάμαι να λες και να γελάνε τα μουστάκια σου. Δεν σε πείραζε. Σου αρκούσε που ερχόμουν. Ίσως ήμουν και ο γιος που δεν είχες ποτέ. Και τώρα βούρκωσα. Γιατί έχω καιρό να έρθω μαζί σου, και σου ζητώ συγγνώμη. Γιατί μεγάλωσα μωρέ μπαμπά, και είναι δύσκολο όταν μεγαλώνεις να δίνεις χρόνο σε μια δεδομένη σχέση. Θα το διορθώσω, όμως, τώρα που γυρίζω το υπόσχομαι. Δεν θα είναι μόνο οι ώρες της διαδρομής, από το σπίτι στον σταθμό και από το τρένο σπίτι. Μα κι αυτές να είναι, τις θέλω! Γιατί συζητάμε τα πάντα. Από πολιτικά μέχρι τι μου έχει μαγειρέψει η μαμά και «Δεν πιστεύω να βρήκες κάνα Μακεδόνα εκεί πάνω και να φύγεις;». 
Μα σε καθησυχάζω κάθε φορά. Αλλά δεν καθησυχάζεσαι κι εύκολα, γιατί ανησυχείς που είμαι τόσο ανεξάρτητη και το ξέρω. Γιατί έχεις κι εσύ κάποιες φορές ανάγκη ν’ ακούσεις ποιος με στεναχώρησε και να λάβεις μέτρα. Μα δεν χρειάζεται να πας πια στην δασκάλα αγαπημένε μου μπαμπάκα.. γιατί τώρα τον ρόλο της δασκάλας τον έχω εγώ.. ;)

Σου στέλνω μια αγκαλιά κ ένα φιλί για Χρόνια Πολλά& Καλά, με όλους μας μαζί.

You Might Also Like

3 σημειώσεις

  1. :)) ευχαριστώ που με διαβάζετε δεσποινίς μου ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Γιατί μεγάλωσα μωρέ μπαμπά, και είναι δύσκολο όταν μεγαλώνεις να δίνεις χρόνο σε μια δεδομένη σχέση."
    Πριν λίγες μέρες έχασα τον μπαμπά μου.. Όπως για όλα τα κοριτσάκια, ήταν και για μένα τα πάντα.. Ο πρίγκηπάς μου, η βάση μου, ο μοναδικός άντρας που μ'αγαπούσε πάντα χωρίς όρους.. Καμία σχέση δεν είναι δεδομένη.. Μου λείπει, τον έχω ανάγκη και θα παλεύω πάντα για να τον κάνω περήφανο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

.

.