σκέψεις σε παρένθεση*
-τελειώσαμε! -οριστικά; -όχι βέβαια!
7:39:00 μ.μ.
Τέλος. Τελειώσαμε. Τέλος! ΤΕΛΟΣ. Τελειώσαμε. ΤΕ-ΛΕΙΩ-ΣΑ-ΜΕ. Τέλος. Τελειώσαμε. Τέ-λος. Τέλος. Τε-λειώ-σα-με. Τέλος. Τέλος. Τ Ε Λ Ο Σ. Τέλος. Τελειώσαμε! Τέλος. Τελειώσαμε. Τέλος. Τέλος. Τελειώσαμε. Τέλος.
Τίποτα.. όσες φορές κι αν το διαβάσω, όπως κι αν το διαβάσω, δεν μπορώ να βγάλω απ’ το μυαλό μου την ιδέα που μου έχει καρφωθεί τις τελευταίες μέρες στο μυαλό..
Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν τελειώνουν.
Αν όχι όλες... η πλειοψηφία έστω. Και είναι τραγικά ειρωνικό, γιατί δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω την σημασία της ισχύος της φράσης «οι σχέσεις δεν τελειώνουν». Κι όμως, είμαι πεπεισμένη πλέον ότι ένα τέλος που λέγεται δεν μπορεί να είναι τόσο ουσιαστικό.. ή οριστικό. Θες επειδή δεν έχω δει ποτέ στην πρακτική εφαρμογή την θεωρία του πράγματος; Θες επειδή δεν αντέχω στην ιδέα ότι κάποιες σχέσεις μου, ‘τελειωμένες’ πλέον, δεν θα ξανα-αρχίσουν ποτέ; Γι’ αυτά και άλλα τόσα μάλλον. Μετά το σκέφτομαι και ετυμολογικά.. «τέλος» σημαίνει σκοπός, επίτευξη του στόχου, του σκοπού για τον οποίο ξεκινήσαμε. Μα πώς μπορεί κανείς να πιστεύει ότι το «τέλος» μιας σχέσης είναι ό,τι ακολουθεί έναν χωρισμό από το αγαπημένο σου πρόσωπο; Άτοπο. Εγώ πάντως δεν ξεκινάω ποτέ μ'αυτόν τον σκοπό.
Τελικά, είναι να μην ξεκινήσει μια σχέση.. Στέκομαι στο "ξεκινήσει". Δεν χρειάζεται πάντα να καταγράφεται ακριβής ημερομηνία, να ξέρεις. Η σχέση ξεκινάει από την στιγμή της ουσιαστικής επαφής με τον άλλον. Μπορεί να είναι τα πρώτα δέκα λεπτά γνωριμίας, μπορεί να είναι και δέκα μήνες αργότερα. Προσωπικά, οι πιο σημαντικές σχέσεις μου δεν είχαν ούτε σημείο αναφοράς, ούτε ακριβή διανομή ρόλων. Θυμάμαι απλώς.. ότι υπήρχαν. Και θυμάμαι και τον εαυτό μου όταν αυτές ξεκίνησαν να υπάρχουν. Τότε που χαμογελούσαμε κι οι δύο.
Και ούτε που καταλαβαίνεις πως από τα χαμόγελα φτάνεις στο σημείο να λες «τέλειωσες» με κάποιον επειδή… έκανε μαλακία, σου είπε ψέματα, ή δεν σου είπε τίποτα και απλώς έφυγε.. Αυτό οι άνθρωποι το ονομάσαμε αυθαίρετα «τέλος της σχέσης». Μα κάθε φορά που έρχεται στο μυαλό σου ο αυτός ο μαλάκας/ψεύτης/δειλός που ήταν δίπλα σου, είσαι «καταδικασμένος» να ξαναζείς τις στιγμές σας. Όχι, σίγουρα δεν είναι όλες θετικές. Αλλά πάντα κρυφοκοιτάζει εκείνο το "απαγορευμένο" συναίσθημα.. θες να πάρεις ένα τηλέφωνο, να στείλεις ένα μήνυμα, να γράψεις ένα mail ή απλώς να τον πάρεις μια αγκαλιά χωρίς να πεις απολύτως τίποτα. Καταλήγουμε δηλαδή να ξαναζούμε μέρος της σχέσης.. Καλά, τέλος δεν είπαμε;..
Ίσως τις «παγώνουμε» τις σχέσεις μας, ίσως στα μισά να κωλώσαμε και να σταματήσαμε, να μην κάναμε αυτό το ένα βήμα παραπέρα, ίσως και να πατήσαμε για λίγο(ή περισσότερο)το snooze, δεν βλέπω όμως καμία σχέση με πραγματικό και ουσιαστικό τέλος. Γιατί αν αναλογιστείς τι πραγματικά συνεπάγεται το «τέλος» θα καταλάβεις ότι είναι τόσο σκληρό κι αδίστακτο όσο φαίνεται. ΤΕΛΟΣ ..κι άλλο τόσο οριστικό. Και το οριστικό δεν είναι για τους ανθρώπους.. εγώ το πήρα απόφαση. Δεν το αντέχουμε, πώς να το κάνουμε! Γιατί πάντα θέλουμε να ξεκινάμε τις σκέψεις μας μ’αυτό το ‘αν’ και εκείνο το ‘ίσως’. Και είναι καλύτερα έτσι, πιο «ήπια».
Όλα αυτά σκεφτόμουν και είπα να σταματήσω τα "σαδομαζοχιστικά" και να μ'αφήσω λίγο ελεύθερη. Και που ξέρεις.. ίσως αντέχω παραπάνω τελικά.
8 σημειώσεις
Το τέλος είναι ανεξάντλητο..............
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο το συγκρότημα "Σάρκα"
πανάρχαιο άσμα ..:))
απλά μου το θύμισες με τους προβληματισμούς σου
καλό απόγευμα !
"Το τέλος είναι ανεξάντλητο." το κρατάω.. υπέροχο! Καλό απόγευμα *
ΑπάντησηΔιαγραφήτο τέλος δεν έρχεται ποτέ τη στιγμή που το διατάζεις... έρχεται απρόοπτα, εκεί που δεν το περιμένεις & είναι συνήθως όταν συνειδητοποιείς ότι πλέον δεν σε νοιάζει που είναι ο άλλος & τι κάνει.. και αυτό συνήθως συμβαίνει πολύ καιρό μετά το συμβατικό "τέλος"
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι εκείνο το πρωί που ξυπνάς, ξεκινάς την μέρα σου, κάνεις χίλια δυο πράγματα, γελάς αγχώνεσαι με την ώρα, λερώνεσαι με φαγητά και το βράδυ συνειδητοποιείς εκεί βλέποντας μια άκυρη ταινία ότι πλέον δεν ξυπνάς και κοιμάσαι με την σκέψη ενός συγκεκριμένου ατόμου..
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν υπάρχει τέλος...αλλά πάντα νέες αρχές...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα και πάλι ...
ΑπάντησηΔιαγραφήάσχετο...
τελείως τεχνικο θέμα...
οι αναγνωστες μου "την έχουν κάνει" :))
δηλ δεν είναι ορατοί,ούτε η εφαρμογή,
φαίνειται μόνο ο τίτλος και ενώ υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης στην εφαρμογή,δεν είναι ορατά τα πρόσωπα και δεν μπροείς να παρέμβεις...
τι γίνεται;γνωρίζει κανείς;
@Χ.Χ όμορφο είναι αυτό μ'αρέσει;)
ΑπάντησηΔιαγραφή@karina δυστυχώς δεν έχω ιδέα.. google it:)
πάντως LizioS,και τους δικούς σου αναγνωστες δεν βλέπω..,εσύ τους βλέπεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή