σκέφτομαι και σου μιλάω
9:05:00 μ.μ.Σήμερα πήγαμε εκδρομή στο Λαύριο. Ξέρεις, αυτό που πάντα λέγεται για το πώς περιγράφεται μια "τέλεια" Κυριακή.. με ήλιο, με πι...
9:05:00 μ.μ.
Σήμερα πήγαμε εκδρομή στο Λαύριο. Ξέρεις, αυτό που πάντα λέγεται για το πώς περιγράφεται μια "τέλεια" Κυριακή.. με ήλιο, με πικ-νικ κάπου έξω απ'την πόλη με καλή παρέα στο πράσινο και μουσική. Πόσο "τέλεια" μπορεί να είναι μια Κυριακή άραγε..
Σήμερα είναι Κυριακή. Σήμερα πήραμε το αυτοκίνητο και βγήκαμε απ'την πόλη. Είχαμε ετοιμάσει κάτι απ'το σπίτι, καρό τραπεζομάντιλο, ταπεράκια.. Τραγουδούσαμε στην διαδρομή - όχι δυνατά, ίσα να ακουγόμαστε και να σχηματίζονται χαμογέλα συγχρονισμού. Φτάσαμε στην παραλία, είχε ήλιο και θάλασσα και γέλια και μουσική αυτή η Κυριακή. Σαν μουσική Κυριακή ήταν. Ήταν λίγο τέλεια Κυριακή. Όσο τέλεια μπορεί να είναι μια Κυριακή.
V.
Σήμερα είπαμε θα πάμε εκδρομή.. Το σχεδιάζαμε μέρες με τα κορίτσια. Είναι τόσο υπέροχο να σχεδιάζεις και να φτάνει η μέρα που θα ΜΠΟΡΕΙΣ να κάνεις τα σχέδια πραγματικότητα. Ετοιμαζόμουνα στον καθρέφτη και κάποια δευτερόλεπτα χανόμουν σ'εκείνη την ρετρό καρτ-ποσταλ.. Είναι αυτόματη αντίδραση το χαμόγελο φαίνεται του οργανισμού όταν βλέπει κάτι που τον γεμίζει όμορφα συναισθήματα. Σχηματίζεται σε δέκατα του δευτερολέπτου - εξαφανίζεται το ίδιο γρήγορα. Με πρόλαβα μια-δυο φορές, με είδα. Στο Παρίσι.. Σκεφτόμουν πόσο θα ήθελα να σου στείλω ένα μήνυμα αύριο το πρωί γύρω στις 11 "Πού είσαι; σε περιμένω στη γωνία!". Να έχει ήλιο για Αγγλία, να γυρίζουμε την πόλη και να γελάμε με έναν καφέ στο χέρι και να λέμε και να λέμε.. Να περνάει η ώρα και μετά να πρέπει να πάρουμε το δρόμο μας για να ξαναβρεθούμε το βράδυ σε εκείνο το μπιστρό στο στενό κοντά στην πλατεία να πιούμε ζεστό κρασί με μπαχαρικά και να λύσουμε τα θέματα. Ή απλώς να τα αναλύσουμε. Μαζί σαν να τα φωτίζουμε ένα τσακ παραπάνω μου φάνηκε την προηγούμενη φορά.
Δεν αργώ πολύ στον καθρέφτη δυστυχώς. Μόνο 6-7 λεπτά ταξίδεψα σε σένα. Αλλά θα συναντηθούμε και θα μιλάμε με τις ώρες ακούγοντας μουσική. Στο υπόσχομαι.
Σ.
Σήμερα πήγαμε εκδρομή στο Λαύριο. Για εκεί ξεκινήσαμε δηλαδή.. Καταλήξαμε σε μια παραλία κάπου στο Σούνιο. "Κάπου στο Σούνιο", έτσι νόμιζα. Παρκάραμε λίγο πιο δίπλα από την κατασκήνωση που.. Από την κατασκήνωση. Μέτρησα 11χρόνια από την πρώτη και 8 από την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί. Δεν μ'άρεσε, με περιόριζε όλο αυτό το "σύστημα". Είμαι φρι εγώ, έτσι μου 'λεγες. Αυτή η τρέλα σου άρεσε κι εσένα, σε ξεσήκωνα συνέχεια - μέτρησα και πόσα χρόνια ήμασταν φίλοι, μετά πόσο καιρό λείπεις, μετά.. Σε έπειθα να κάνεις πράγματα, να δώσεις μια ώθηση σε κάτι που σ'έτρωγε να φύγει μακριά. Παράπονο έχω, δεν μ'άφησες να σε βοηθήσω περισσότερο. Και τώρα που έφυγες έμεινα εγώ αβοήθητη. Ναι ξέρω "έλα βρε έρωτα..". Τώρα που δεν μιλάμε στο τηλέφωνο τα βράδια θα τ'ακούς περισσότερο. Και σε σκεφτόμουν σε άσχετες στιγμές σήμερα. 'Οταν απλώναμε την ψάθα για να καθίσουμε, όταν πήγα να πάρω κάτι από το αυτοκίνητο, όταν κοιτούσα τα σκυλια να παιζουν στην παραλία. Ψιλοχαμογελούσα κάποτε, δεν βούρκωνα πάντως, ίσως να το πήρα απόφαση πλέον ότι το "μου λείπεις" δηλώνει πολλά πιο αξιόλογα συναισθήματα από την λύπη και να έμεινα σ'αυτό.
Μην φύγεις ποτέ απ'το "εδώ" του σε-νιώθω μου. Παράκληση.
Δ.
Σήμερα είπαμε θα πάμε εκδρομή με αυτοκίνητο. Πόσος σχεδιασμός Θεε μου! Πολύς και σε ανύποπτες στιγμές. Τόσος, που τελικά το πίστεψα ότι θα γίνει. Δεν είναι "σχέδιο" έλεγα, είναι γεγονός και απλώς μας ανακοινώθηκε εκ των προτέρων. Εκδρομή με αυτοκίνητο. Μαζί δεν κάναμε κανένα ταξίδι.. Στο προτελευταίο ταξίδι μου από Θεσσαλονίκη σου είχα πάρει ένα δώρο για τα γενέθλιά σου. Τους πρώτους μήνες το είχα στην ντουλάπα κρυμμένο. Πίσω από τα ρούχα, μην ξεφύγει και του ρίξω καμιά ματιά. Τώρα είναι δίπλα μου. Μια μεγάλη αφίσα. Ασπρόμαυρη. Και ένα αυτοκίνητο στο κέντρο και πίσω η πόλη. "Πρέπει να κάνουμε ένα ταξίδι παρέα κάποια στιγμή.. λιζ". Είχα γράψει και μια σημείωση. Μια ευχή μου, στα δικά σου γενέθλια για να πραγματοποιηθεί κάποτε - στα δικά μου ίσως.. Προσπαθώ να μετρήσω τους μήνες που έχουμε να μιλήσουμε.. Αρκετοί. Το βρίσκω λίγο πιο εύκολο στα χρόνια. Πάνε..3; 4; που δεν επικοινωνούμε πια. Τι άλλαξε μη με ρωτήσεις μόνο γιατί θα σου απαντήσω με ερώτηση. Την ίδια. Σκεφτόμουν εκείνο το καλοκαίρι στην παραλία, τότε που απλώς καθόμασταν. Λύναμε τα υπαρξιακά μας μιλώντας για κοκτέηλς. Πότε να 'ταν αυτό;.. Α ναι. τότε που ακόμα μπορούσαμε και κοιταζόμασταν στα μάτια. Τι άλλαξε δεν σε ρωτάω μόνο γιατί θα μου απαντήσεις με ερώτηση. Την ίδια.
Μόνο ένα πες μου.. Θα ταξιδέψουμε κάποια στιγμή παρέα;
Πόσο τέλεια μπορεί να είναι μια Κυριακή; Πολύ.
Κι αν σου λείπει κάποιος σημαίνει ότι ζεις και έχεις μάθει να αισθάνεσαι.
Οι άνθρωποι σταματούν να υπάρχουν όταν σταματήσουμε να μιλάμε
μαζί τους. Αυτό αποφάσισα. Τότε σταματούν να μας λείπουν. Τότε τους ξεχνάμε.
Τότε μόνο χάνεται η αγάπη, όταν την αφήσουμε να χαθεί.
*Κι αν συνεχίζουν οι ασυνάρτητοι διάλογοι στο κεφάλι μου αυτό
με ανακουφίζει, νιώθω ότι είναι όλοι εδώ.
Νιώθω ότι μπορούμε ακόμη, καταλαβαίνεις;
Κι όταν πλέον δεν σου λείπει κανείς, αυτό είναι ευτυχία.
x
