ίσως και ποτέ

Η απουσία γίνεται πιο έντονη από ποτέ στην παρουσία των άλλων. Και αυτό είναι το πιο επώδυνο κομμάτι της. Διαβάζω τα μηνύματα.  Ανάθεμα κ...

Η απουσία γίνεται πιο έντονη από ποτέ στην παρουσία των άλλων. Και αυτό είναι το πιο επώδυνο κομμάτι της.
Διαβάζω τα μηνύματα. Ανάθεμα κι αν διαβάζω σωστά. Όλα θωλά. Όλα τις τελευταίες βδομάδες θωλά. Και τα βράδια, πιο σκοτεινά από ποτέ. Αλλά πάλι καλά ξημερώνει καμιά φορά και ξεχνιέμαι.
Ουρλιάζεις ένα "μου λείπεις" και δεν σ'ακούει κανείς. Όνειρο!
Πιάνεις τα μάγουλά σου να καίνε, και το κεφάλι σου, σπάει αλήθεια; Πραγματικότητα. Βάρβαρη.
Μην φωνάξεις και σ'ακούσουν!
Μην κλάψεις και σε δουν!
Να προχωρήσεις γιατί "κάποια στιγμή πρέπει". 
Μαλακίες.
Όταν το "μου λείπεις" οριστικοποιείται μέσα στο κεφάλι σου κάτι διαλύεται. Αυτό; Ίσως. Κρατάει δευτέρολεπτα μόνο. Δεν αντέχεται παραπάνω. 
Νιώθεις τόσο μπουχτισμένος όσο και κενός. "Νιώθεις"..καινούριο ρήμα!
Όλα ενοχλούν εκεί που δεν πείραζε τίποτα. Είναι οι στιγμές του φωτεινού διαλείμματος, η επαφή με την πραγματικότητα. 
Ευτυχώς υπάρχει ο ύπνος- που ποτέ δεν είναι αρκετός. Και τί είναι άλλωστε;
Το φως!
Άντε να ξημερώσει, να μην πειράζει πάλι τίποτα. Δεν είμαστε για διαλείμματα. Δεν τα μπορούμε τώρα Πραγματικότητα, σε παρακαλώ, έλα αύριο. Ίσως και ποτέ.

"Μια αστραπή η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε" Ν.Κ.

You Might Also Like

9 σημειώσεις

  1. αυτή που ήταν κάποτε7 Νοεμβρίου 2011 στις 4:49 μ.μ.

    Λίγο χρόνο, λίγο για να δεις τα πράγματα με την καθαρή καρδιά σου κι όχι το θολό και ζαλισμένο μυαλό σου. Οι ειδικοί λένε ξεκούραση. Και ναι στα διαλείμματα. Διαφορετικά πως; Πως θα ζήσεις ξανά μια ζωή δική σου; Μια ζωή με καθαρό ουρανό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. rainmaker's phantom7 Νοεμβρίου 2011 στις 10:17 μ.μ.

    Δεν υπάρχει πρέπει, θα προχωρήσεις όταν εσύ το θελήσεις, κι όμως ακόμα κι όταν πιστεύεις ότι νιώθεις δεν είναι αισθήματα πραγματικά, ίσως επειδή δεν υπάρχει πραγματικό παραμόνο ότι πιστεύει ο καθένας..
    Πολύ καλό άρθρο=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Roadartist10 Νοεμβρίου 2011 στις 5:45 μ.μ.

    Δε βοηθάει και η εποχή... Ωραία μουσικούλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. M.12 Νοεμβρίου 2011 στις 12:30 π.μ.

    Ταύτιση. Απόλυτη. Ενός λεπτού σιγή για όλα τα "μου λείπεις" που δεν ουρλιάξαμε όσο δυνατά θέλαμε.

    Φιλί

    Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ε.Σ12 Νοεμβρίου 2011 στις 1:31 π.μ.

    @κυρία του κάποτε, το δικό μου ερώτημα είναι ξεκούραση ή μήπως τελικά χρειάζεται κούραση; θα δειξει..

    @rainmaker's phantom, "παράπονο"..λέξη συνοδευόμενη πάντα με ένα ΓΙΑΤΙ γραμμένο πάντα κεφαλαία.

    καλέ μου @roadartist να ξέρεις πλέον η εποχή έγινε η πρώτη μου δικαιολογία. σ'ευχαριστώ:)

    Μοναδική μου @myriam ..φιλί*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. CaRiNa-Κ.Κ20 Νοεμβρίου 2011 στις 12:02 μ.μ.

    καλημέρα Lizios
    να ΄χεις μια φωτεινή μέρα...:)

    τίποτα δεν πάει χαμένο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. CaRiNa-Κ.Κ20 Νοεμβρίου 2011 στις 12:06 μ.μ.

    ....α, και με γειά
    το ανανεωμένο και πολύ όμορφο blog :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ε.Σ24 Νοεμβρίου 2011 στις 1:25 π.μ.

    @carina σ'ευχαριστώ πολύ! τίποτα δεν πάει χαμένο και κυρίως ένα χαμόγελο.. οπότε καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος15 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:17 μ.μ.

    "Ευτυχώς που υπάρχει ο ύπνος".. Αν και αυτό ξέρεις είναι αποφυγή της αντιμετώπισης της πραγματικότητας και της αλήθειας. Και η αλήθεια πρέπει να αντιμετωπίζεται δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

.

.