αναμνήσεις
απόσταση
γράμματα
ζωή
μελωδίες
σκέψεις σε παρένθεση*
κατάλαβες
7:24:00 μ.μ.
Αναρωτήθηκα πόσο καιρό έχω να λάβω γράμμα σου. Μου έγραφες συχνά. Κάθε βράδυ σχεδόν μου έγραφες. Δε μου γράφεις πια. Δε σου γράφω ούτε 'γω πλέον. Μα γράφω για σένα συχνά. Μιλώ για σένα σπάνια. Σε σκέφτομαι μόνο όταν χρειάζεται.
Ο τρόπος που έφερνες τις λέξεις τη μία δίπλα στην άλλη κατάλαβα πως ακόμα με συγκλονίζει. Δεν μπορώ να σε ακούσω να μου μιλάς, έχω ξεχάσει πια τη φωνή σου. Μπορώ όμως να σε "ακούσω" να μου γράφεις. Είναι λες και ο νους σου υπαγορεύει τι χρειάζεται να διαβάσουν τα μάτια μου. Οι λέξεις στέκονται η μία δίπλα στην άλλη δεμένες σαν αλυσίδα. Και διαβάζω τα παλιά σου γράμματα με μιαν ανάσα, μην και χάσω την επαφή με τα χείλη σου. Ο λόγος σου... ο μαγικός σου λόγος.
Ο λόγος
Ένας λόγος που σταμάτησα να σε ζητώ είναι η απουσία σου. Δεν έχω που αλλού να σε ζητήσω πια. Δεν έχω και τι άλλο να σου ζητήσω. Στείλε μου δυο στίχους από τον αγαπημένο σου ποιητή που έγραφε μινοράκια. Θα μου δείξουν που να ψάξω.
Που
Και αν σε ζητούσα αναρωτιέμαι σήμερα που θα σ' έβρισκα. Πώς θα σ' έβρισκα. Η ζωή μου έχει αλλάξει ρότα πια. Φαντάζομαι το ίδιο κι η δική σου. Αναρωτιέμαι αν σ'αρέσουν ακόμα τα μαθηματικά, αν αγαπάς την ποίηση, αν βλέπεις τις ταινίες που ήταν τότε αγαπημένες σου, αν πίνεις τον καφέ σου κρύο με μια ζάχαρη, αν γυρνάς καμιά φορά τις σελίδες του βιβλίου που σου χάρισα και αν πηγαίνεις στο μπαρ που έψαχνες τότε να με βρεις, αν καπνίζεις τον ίδιο καπνό ακόμη.
Ακόμη
Είναι πια απόγευμα, είναι πια φθινόπωρο, αργεί η άνοιξη ακόμη. Νιώθω να τη ζητώ την άνοιξη. Δε μου αρκούν τα φύλλα που πέφτουν και φτιάχνουν χαλί στα πόδια μου. Δε μου αρκεί ούτε η αγάπη που σου 'χα. Ούτε εκείνη που μου 'χες εσύ. Δε μου αρκούν οι βόλτες στο ποτάμι, ούτε ο ήχος της βροχής που πέφτει και βρέχει το τζάμι όταν οδηγώ. Δε μου αρκούν τα βιβλία που έχω στο κομοδίνο, ούτε αυτά στη βιβλιοθήκη μου. Οι 100 δίσκοι δε μου είναι αρκετοί και η βελόνα του παλιού πικ-απ δε γυρνά αρκετά γρήγορα. Δε μου αρκούν οι 75 μπεζ σελίδες στο σημειωματάριο ούτε το μελάνι από τρία στυλό. Θέλω να πω, για να γράψω για σένα, για να γράψω για μένα και για σένα δε μου αρκούν οι τρεις διαστάσεις. Κατάλαβες;
Όμως, γράφω για σένα.
Όμως, γράφω για σένα.
"Αν ένας συγγραφέας σε ερωτευτεί, δε θα πεθαίνεις ποτέ", άθελά μας αγάπη μου γίναμε αθάνατοι.
Κατάλαβες;
Κατάλαβες;
2 σημειώσεις
Δεν ξέρω αν γράφεις για σένα ή για κάποιον .. αυτά που γράφεις όμως δίνουν νόημα σε πολλούς από εμάς. Διαβάζω καιρό τα κείμενά σου και γεμίζω ολόκληρη. Δανείζομαι κάποια αποσπάσματα για το ινσταγκραμ μου, γράφοντας #tellhimtoday γιατί φυσικά πρεπει να μην κλέβεις κάτι από το δημιουργό του . ελπίζω να μην σε ενοχλεί. Σε ευχαριστώ για αυτά που μου προσφέρεις .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πούμε ότι γράφω όπως σκέφτομαι. Χωρίς άλλους προσδιορισμούς. Αυτό άλλωστε δεν κάνουμε όλοι μας; Για μένα, για εκείνον, για εκείνη, για σένα... Για όποιον :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τα λόγια σου! Μπορείς να βρεις και το account του blog στο instagram ως εξής @tellhimtoday_
Να είσαι καλά και εύχομαι να συνεχίζεις να ταυτίζεσαι με ό,τι διαβάσεις. Είναι χάρισμα!
Καλό σου βράδυ*