Το να γνωρίζεις έναν άνθρωπο είναι τόσο σημαντικό όσο το να χάνεις έναν άνθρωπο. Δεν με νοιάζει να προσδιορίσω την δυσκολία ή την ευκολία της Άνοιξης - ξέρω, αν στο έλεγα θα το καταλάβαινες εξαρχής ότι κάτι τέτοιο δεν με αφορά. Θέλω να σε ξαναγνωρίσω. Θέλω να σε ξεχάσω πλήρως. Και μετά να σε ξαναγνωρίσω. Γιατί δεν μπορώ να γνωρίσω κανέναν νέο άνθρωπο χωρίς να θυμηθώ πώς γνώρισα εσένα. Χθες πήγα μια βόλτα με το ποδήλατο. Δεν είχε ήλιο αλλά το λιμάνι φαινόταν υπέροχο με φόντο τα σύννεφα. Δεν ξέρω γιατί με τραβάει τόσο η θάλασσα. Ίσως να θέλω απελπισμένα να φύγω κατά βάθος. Θέλω να χαθώ για κάμποσο και μετά να γυρίσω και να έρθω να σε βρω, ξανά, απ'την αρχή, τυχαία, χωρίς να ξέρω τίποτα - Πώς σε λένε; Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα; Ο Εφιάλτης σου; - Θέλω να ξαναδώ τα χέρια σου.. το πώς μεταχειρίζεσαι τα πράγματα. Τους χειρισμούς σου. Να τους προσέξω καλύτερα. Να τους χειριστώ ίσως διαφορετικά, μα ίσως και ίδια. Να μην σου υποσχεθώ τίποτα και να κάνω τα πάντα. Δεν ξέρω, το ξανά είναι που με νοιάζει. Έχει ωραίο χρώμα ο ουρανός σήμερα. Είχε ήλιο το πρωί και στο σούρουπο ο ουρανός φαίνεται υπέροχος μετά τον ήλιο.

Το  να γνωρίζεις έναν άνθρωπο είναι τόσο σημαντικό όσο το να χάνεις έναν άνθρωπο. Νιώθω ότι γνωρίζω κάποιον. Δεν ξέρω γιατί θέλω να το πω σε σένα περισσότερο απ' τον καθένα. Νομίζω ότι σου μοιάζει. Θα ήθελα πολύ να σου μοιάζει. Νιώθω ότι μπορώ να πω μαζί του όλα όσα λέγαμε μαζί. Ότι μπορώ να κάνω όσα δεν κάναμε μαζί. - Αλλά πώς μπορώ να διαχειριστώ κάτι τέτοιο; Το ευ διαχειρίζεσθαι να μου αποκάλυπτες, μόνο αυτό. - Κάθε φορά που βλέπω ότι δεν σου μοιάζει τόσο όσο θα έπρεπε, τα κενά που διογκώνονται, οι τεράστιες τρύπες που φωτίζονται.. Τυφλώνομαι κάποιες φορές. Θα φταίει το φως. Και η Άνοιξη. Δεν ξέρω πώς να ξεφύγω απ' αυτήν την τροχιά. Καμιά φορά σταματάω να κινούμαι για να βρω λύση. Μετά όμως χειρότερα. Ξανά αρχίζω..

Μα είμαι καλά! Απλώς δεν αλλάζω πορεία. 
Και δεν με βοηθάει ο κόσμος. 
Ούτε η Άνοιξη.