σκέψεις σε παρένθεση*
radiotimes
ο μύθος του Πάσχα
1:33:00 π.μ.
Πλημμύρισε το πατάρι. Χάσαμε μερικά καλοκαιρινά ρούχα, κάνα δυο ζευγάρια παπούτσια και μαζί με την μυρωδιά βανίλιας που είχε το δωμάτιο, την ηρεμία μας. Κοιμάμαι στο σαλόνι απόψε.
Αναρωτιέμαι που είσαι. Βλέπω φωτογραφίες από κοινούς μας γνωστούς, ακούω ότι σε πέτυχε ο ένας και ο άλλος σ' εκείνο το μαγαζί ή στο σημείο απέναντι από εκείνο το περίπτερο. Με δυσκολεύει όλο αυτό. Είναι πολύ. Είναι που περιτριγυρίζεσαι από έναν άνθρωπο νοητά, χωρίς όμως να έχεις την δυνατότητα για άμεση επιρροή. Και λες θα προτιμούσα να πέσω πάνω σου έτσι ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση στρίβοντας στο στενό και μετά να μην σε ξανά φέρει κανείς μπροστά μου. Γιατί έτσι είναι πολλές συναντήσεις μαζί, και το κεφάλι μου δεν τις αντέχεις τις πολλές συναντήσεις με σένα στο σερί.
Ο Μύθος Του Σίσυφου. Ο βιβλιοπώλης της είπε καλύτερα να μην μου το πάρει.. ή να μην το διαβάσω μέχρι να πάει καλοκαίρι. Θα το ξεκινήσω σήμερα το βράδυ. Α, ήρθε το βράδυ. Τότε πιθανώς σήμερα το ξημέρωμα.
Θέλω να πάμε μια βόλτα.
Και την Παρασκευή φεύγουμε. Βαριέμαι. Συγγενείς, φωνές, χαμός. Βαριέμαι. Θα πάρω μαζί βιβλία, υπολογιστή, μολύβια, χαρτιά.. Θα καταλήξω να κάθομαι να ακούω μουσική στο μπαλκόνι χαζεύοντας τα λουλούδια της γιαγιάς. Άραγε να έχει φυτέψει τις κόκκινες μαργαρίτες φέτος;
Κάθε που φτάνει το Πάσχα θυμάμαι εκείνη την χρονιά που μου είχες πει "φεύγω αύριο για το νησί, έλα μαζί!". Δεν μου αρκούσε αυτό, ήθελα λουλούδια, προσκλήσεις, σοκολατάκια.. μάλλον δεν ήθελα τίποτα. Τώρα λέω, αν γινόταν θα σου έλεγα "φεύγεις αύριο; πάρε με μαζί!".
Κοιτάζω το κινητό μου. Φορτίστηκε ευτυχώς. Το άλλο το έχω ξεχάσει μέσα στο δωμάτιο. Φορτίζει κι εκείνο. Ευτυχώς είναι στο αθόρυβο. Να θυμηθώ πριν κοιμηθώ να ακυρώσω το αυριανό αναγκαστικό ξύπνημα.
Μου φαίνεται περίεργο που δεν έχει χτυπήσει ξαφνικά το κινητό μου, που δεν μπορώ να πω με αμηχανία "καλά.. εσύ.. καλά είσαι; με ήθελες κάτι;". Αναρωτιέμαι μήπως έχει πάθει κάτι το κινητό μου ή το δικό σου.. ή το μυαλό σου ίσως.
*Αν ήμουν 17 τώρα τι θα έκανα αλήθεια; μάλλον θα χόρευα.
2 σημειώσεις
Και την Παρασκευή φεύγουμε. Βαριέμαι. Συγγενείς, φωνές, χαμός. Βαριέμαι. Θα πάρω μαζί βιβλία, υπολογιστή, μολύβια, χαρτιά.. Θα καταλήξω να κάθομαι να ακούω μουσική στο μπαλκόνι χαζεύοντας τα λουλούδια της γιαγιάς. Άραγε να έχει φυτέψει τις κόκκινες μαργαρίτες φέτος;
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι σαν να περιέγραψες το δικό μου πάσχα..
Χαιρετώ:)
Χαιρετώ κι εγώ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση.
Ελπίζω το Πάσχα σου τουλάχιστον να είχε μέσα αγάπη.
Καλό Βράδυ
Ε*