Έχω να γράψω ένα κείμενο για το φεστιβάλ. Ένα κείμενο "χωρίς πίεση χωρίς υποχρέωση". Μα γιατί μου φαίνονται όλα υποχρέωση τελευταία; Αλλά αυτό θέλω να το κάνω.

Είχε κόσμο, πήραμε γρανίτα λεμόνι και είδαμε μια ταινία με τσίρκο. Δεν μου αρέσει το τσίρκο. Η ταινία μου άρεσε. Κάποια παιδιά έπαιζαν μουσική. Μετά φύγαμε και πήγαμε να πιούμε κάτι. Εγώ ήπια μια λεμονάδα. Με πάγο. Η κοπέλα που σέρβιρε ήταν πολύ ευγενική και μας έφερνε συνέχεια νερό. Μου αρέσει πολύ το νερό. Δεν έχει γεύση, αλλά εμένα μου αρέσει. Μετά πήγαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε σπίτι μας. Εγώ νύσταζα πολύ. Έπλυνα τα δόντια μου, ήπια ένα ποτήρι νερό, έκανα τσίσα μου και ξάπλωσα. Κοιμήθηκα αμέσως.

Το Τσίρκο
Θυμάμαι το τσίρκο. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί δεν μ'αρέσει το τσίρκο. Δεν είναι τόσο το θέμα με τα ζώα ή τα ζωγραφισμένα χαμόγελα των κλόουν. Ή μήπως είναι; Δεν νομίζω. Νομίζω είναι κάτι γενικότερο. Μικρή με θυμάμαι να λέω στον πατέρα μου πόσο θέλω να πάμε με την αδερφή μου στο τσίρκο Μεντράνο που είχε έρθει στην Αθήνα. Οι κολώνες στο ποτάμι ήταν γεμάτες από αφίσες του. Θυμάμαι την τίγρη στην αφίσα. Μία αφίσα φούξια με κόκκινο. Αυτά θυμάμαι. Μπράβο, είναι αρκετά. 
(-Τι έφαγες χθες για πρωινό; -Καφέ με μπισκότα; Όχι.. γάλα τότε. Όχι.. δεν θυμάμαι. Δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι παράτα με!)
Δεν μπορώ να εξακριβώσω αν πήγαμε τελικά ή όχι γιατί δεν θυμάται κανείς μας. Όμως κάποια χρόνια αργότερα πήγα, θυμάμαι, με τον θείο μου και την ξαδέρφη μου σ'ένα τσίρκο λίγο έξω απ'την Αττική. Δεν είχε πολύ κόσμο. Εγώ παρακολουθούσα τον θείο μου που τον έπαιρνε ο ύπνος, ροχάλιζε, του τρέχανε και λίγο τα σάλια και πότε πότε ξυπνούσε τρομαγμένος και χειροκροτούσε.
Ε, και γελούσα μ'αυτό.
Δεν θυμάμαι να παρακολουθώ κάτι άλλο. Δεν αγαπούσα βέβαια ποτέ ιδιαίτερα τον θείο μου. Μου περνούσε αδιάφορος όπως και όλοι μας σ'εκείνον. Δεν αγαπούσα ούτε το τσίρκο καθώς φάνηκε. Καλά ταιριασμένα.


Η Γρανίτα
Πρώτη φορά γρανίτα δοκίμασα στα εντατικά θερινά μαθήματα Αγγλικών που κάναμε με την Β. στο φροντιστήριο της γειτονιάς. Απέναντι ακριβώς ήταν ένα ψιλικατζίδικο. Το αγαπούσα αυτό το ψιλικατζίδικο. Έκλεισε βέβαια πια.
Πήρα πορτοκάλι. Δύο γεύσεις είχε, πορτοκάλι και φράουλα. Απέφευγα συστηματικά τη φράουλα. Μου περνούσε παγερά αδιάφορη και γευστικώς και χρωματικώς. Αρκετά χρόνια μετά έμαθα ότι έχω αλλεργία. Η γρανίτα ήταν υπέροχη. Από εκείνη τη μέρα παίρναμε σχεδόν κάθε φορά στο διάλειμμα.
Άργησα πολύ να μάθω ότι η γρανίτα πωλείται και σε μορφή ροφήματος. Δεν έχω πάρει πολλές φορές μέχρι σήμερα. Προχθές ήταν μία από αυτές τις όχι-πολλές φορές. Πήρα λεμόνι. Δεν ήταν πολύ καλή. Ένιωθα ότι αν μπορούσα να ρουφήξω δυνατά θα ρουφούσα όλο το χρώμα και θα έμενε μόνο ο λευκός επιμελημένα τριμμένος πάγος - ο πάγος όταν είναι τριμμένη μάζα είναι λευκός, εγώ τον βλέπω, δεν είναι διαφανής. 
Μετά πήρα λεμονάδα. 
Έχω τόση αδυναμία στο λεμόνι; Αυτό πάλι από πότε; Μικρή μπορώ να θυμηθώ καθαρά ότι μια φορά τρώγοντας μπιφτέκι είχα καταπιεί ένα κουκούτσι από λεμόνι και πήγα να πνιγώ - μια άλλη φορά (φέτος) πήγα να πνιγώ με ψαροκόκαλο, άσχημος θάνατος ο πνιγμός δεν θα τον επέλεγα. 
Τι έλεγα; Α ναι. Και πήρα λεμονάδα. Ήταν ωραία. Είχε και αρκετό πάγο.
Τι κρίμα που έχει τόσο άσχημο χρώμα.


Ο Κινηματογράφος
Ο βουβός κινηματογράφος είναι βουβός. Αλλά προχθές ήταν βουβός με τραγούδια. Τα παιδιά που έπαιζαν μουσική ήταν εκπληκτικά. Εντάξει "εκπληκτικά" δεν ξέρω αν ήταν όντως, αλλά έπαιζαν καλά. Γιατί ενθουσιάστηκα άραγε τόσο; Νομίζω μου άρεσε κάπως ο ντράμερ. Ιδανικά θα ήθελα να βγαίνω με μπασίστα. Έχει ωραίο ήχο το μπάσο. Τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που παίζουν μουσική; Δεν είναι ότι τους ερωτεύεσαι πιο εύκολα.. Είναι μάλλον ότι τους γουστάρεις περισσότερο. "Γουστάρω" αυτό είναι όντως το κατάλληλο ρήμα. Μπράβο, το βρήκα.
Παίξε μου το αγαπημένο σου κομμάτι..


Το Νερό
Εκείνο το βράδυ ήπια πολύ νερό. Λένε πως δεν έχει γεύση, μα εμένα μου αρέσει. Κι αφού μου αρέσει σημαίνει ότι το γεύομαι.
Εγώ.
Αρκεί αυτό το "αφού Εγώ" κάποιες φορές για να μείνεις κάπου.
Ήπια κοντά 5 ποτήρια εκείνο το βράδυ. Έφταιγε και η κοπέλα που μας γέμιζε συνέχεια τα ποτήρια. Μας χαμογελούσε και μας ζητούσε συγγνώμη κάθε φορά που ερχόταν ενώ μιλούσαμε. Η ευγένεια είναι κάτι σαν ασανσέρ. Είναι αυτό το *τσακ* που μπορεί να σε οδηγήσει από την είσοδο της πολυκατοικίας στην ταράτσα που βλέπει την Ακρόπολη χωρίς καν να πληρώσεις εισιτήριο.


Έπλυνα τα δόντια μου.
Τελειώνω το μπουκαλάκι με το νερό μου και πάω να ξαπλώσω. Δεν θέλω να πάω να κατουρήσω. Λογικά θα σηκωθώ κατά τις 5.
Εντάξει, δεν πειράζει. Θα βγω και λίγο στο μπαλκόνι.
Έχει αεράκι απόψε. Κρίμα να πάει χαμένο τέτοιο ωραίο δροσερό ξημέρωμα.