-Έλα να βρούμε τι λείπει.
-Οκ.

-Ο κόσμος.
-Όχι, αυτός υπάρχει. Θα υπάρχει όσοι κι αν χαθούν.
-Τότε εκείνος.
-Αποκλείεται τον νιώθω.
-Ίσως το πριν;
-Μα τί να το κάνεις; τόσο υπέροχο το τώρα.
-Είναι ναι. Ε τότε εσύ.
-Όχι, εγώ είμαι εδώ.
-Ίσως εγώ.
-Εσύ ίσως λίγο. Αλλά όχι, δεν πειράζει, έχουμε καιρό. Ούτε αυτό αρκεί όμως, βρες μου.
-Τί;
-Κάτι. Κάτι άλλο. Το.
-Μήπως η ηρεμία;
-Όχι όχι τί λες; Κοιμάμαι τα βράδια...

...Εσύ;
-Εγώ τί;
-Κοιμάσαι τα βράδια;
-Περίπου. Μήπως τα όνειρα;
-Α! Τα όνειρα! Αλλά όχι..αφού κάναμε, θυμάσαι;
-Ναι έχεις δίκιο. Κάναμε. Μπορούμε πάλι άλλωστε. Τότε..

-Τί λες;
-Σκέφτομαι.
-Σε;
-Όχι απλό.
-Α. Και;
-Τίποτα. Καλύτερα στο σε.
-Στο είπα.
-Κι εγώ.
-Αλήθεια;
-Ε μάλλον.
-Μα δεν μπορεί κάτι λείπει.
-Οι δεσμοί;
-Είναι χαλαροί αλλά είναι.
-Δεν το βλέπω.
-Δεν το νιώθεις;
-Ναι σωστά. Άρα;
-Δεν..

...Κι αν κάνουμε λάθος;
-Και οι δύο;
-Ναι.
-Μαζί;
-Ναι.
-Μαζί;;
-Ναι σου είπα.
-Και το εννοείς;
-Ναι!
-Αλήθεια;
-Δεν ξέρω.. ναι.
-Καλύτερα τότε.
-Τί;
-Να κάνουμε λάθος.
-Αλήθεια;
-Ναι.
-Γιατί;
-Ας κάνουμε κάτι μαζί.
-Ας κάνουμε.


-Καλό βράδυ.
-Καλημέρα.