Πήγα να σε πάρω τηλέφωνο σήμερα.
Μετά να σου στείλω μήνυμα.
Προχθές ήθελα να σου στείλω ένα τραγούδι που άκουσα. Θα σ'άρεσε. Σίγουρα θα σ'άρεσε.
Την άλλη φορά σου μίλαγα με κλειδωμένο πληκτρόλογιο.
Σκέφτηκα και το γράμμα. Τουλάχιστον αυτό ΜΠΟΡΟΥΣΑ να το κάνω..Απλώς δεν θα απαντούσες.
Μετά σκέφτηκα να πω να σου πουν κάποια πράγματα. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν θα σε βρουν. Όσο και να ψάξουν.
Φόρεσα σήμερα τη ζώνη που μου 'χες φέρει. Την έσφιξα τόσο δυνατά που πόνεσε η μέση μου. Για να με κρατήσει όρθια, είπα ψέματα. Σκέφτηκα μια στιγμή αυτό που λένε για τον πόνο. Να τον πολεμήσεις με άλλο πόνο..αλλά όχι. Χάιδευα με τις ώρες την εγκράφα στον καθρέφτη. Κοίταζα και μου ήρθε μία και μοναδική ανάγκη. Ένιωσα ότι μ'αγκάλιασες για λίγο.
Κρύφτηκα στις παλάμες μου για μισή ώρα. Για μία.. Και κάτι.
Έπρεπε και να φύγω. Πάω να φτιάξω τέχνη. Ψέματα. Πάω. Τελεία. Όλα τα άλλα μου περνούν αδιάφορα.
Δύο ρήματα ακούω μόνο τελευταία και καταλαβαίνω. Το πάω και το έρχομαι.
Πάω λοιπόν.
Αλλά το έρχομαι είναι το αγαπημένο μου. Είναι που θα έρθει το βράδυ και θα καταφέρω επιτέλους να σε βρω για λίγο. Αν δεν είμαι πολύ κουρασμένη.
Να με προσέχεις. Το έχω ανάγκη,

Λ.

Καληνύχτα Κύριοι..

balance deutscher kurzfilmpreis