-Τί θες;
-Εγώ τί θέλω; Εσύ τί θες;
-Δεν καταλαβαίνω.
-Δεν σε καταλαβαίνω.

-Και τί κάνουμε εδώ;
-Δεν παίζουμε πάντως.
-Αλήθεια ε; και όλο που θα σε ρωτούσα. Τί κάνουμε όμως;
-Πουλάμε.
-Εσύ πουλάς. Εσύ δουλεύεις. *Με

-Τι λές πάλι;
-Μου μίλησες και για ειλικρίνειες ρε.. τι να σου πω..
-Σου μίλησα ΜΕ ειλικρίνειες. Τί δεν καταλαβαίνεις;
-Εσύ τί δεν καταλαβαίνεις; Βασικά δεν υπάρχει να καταλάβεις κάτι. ΤΕΛΟΣ.
-Δεν γίνεται να μου λες ΤΕΛΟΣ.
-Ναι ε; Μαλακίες λες, γίνεται.
-Δεν γίνεται. Δεν αρχίσαμε καν.
-Για μένα αρχίσαμε πριν καιρό..
-Για μένα δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα δεν έχουμε τελειώσει.

-Πες μου, γιατί όλο αυτό;
-Τίποτε δεν φταις εσύ.
-Φταίω. Πρέπει να φταίω. Σε μένα ξέσπασες.
-Τότε.. άκουσα αυτό. Και άρχισα να σκέφτομαι διάφορες αλήθειες.
-Διάφορες αλήθειες; Γιατί δεν μου μίλησες;
-Γιατί φοβήθηκα.
-Γιατί;
-Τι σκέφτεσαι πάλι..
-Τόσο καιρό δεν σκεφτόμουν τίποτα. Μετά ήρθες. Δεν είναι σωστό το "πάλι" σου. Με αδικεί.
-Δεν νομίζω. Όπως και να 'χει να ...
-Σωστά εσύ δεν νομίζεις, "ξέρεις". Εσύ ξέρεις κι εγώ να μένω μόνη μόνιμα και μόνο στο "ρισκάρω".

-Να δεις που όλα θα φτιάξουν.
-Να σε πιστέψω;
-Δεν ξέρω αλλά πάντα να μ'ακούς..